سنجش كيفيت زندگي شهري در بافت‌هاي فرسوده (نمونه موردي: محله علي آباد شهر خرم آباد)

Measure the Urban Quality of Life in Worn out Tissues Case Study: Aliabad Neighborhood, Khorramabad City

توسعه بي رويه شهرها، تغييرات ساختار اقتصادي- اجتماعي، عدم تطبيق و همخواني بافت مركزي با الگوهاي جديد شهرنشيني، ترافيك و آلودگي، وجود تشكيلات متعدد و موازي در زمينه مديريت مراكز شهري و مهم تر از همه بي توجهي مديريت شهري به مراكز شهري از يك طرف و فرصت توسعه و سرمايه گذاري مناسب در حاشيه شهرها به علت ارزاني قيمت زمين از طرف ديگر، باعث افت و نزول كيفيت زندگي در مراكز شهري و به طور كلي كنار گذاشتن آنها از فرايند توسعه شهري شده است. هدف از پژوهش حاضر، سنجش ابعاد كيفيت زندگي شهري در قلمرو بافت فرسوده از طريق جنبه‌هاي عيني و ذهني و در نهايت ارائه راهكار به منظور ارتقاء سطح كيفيت زندگي شهري در قلمرو بافت فرسوده محله علي آباد شهر خرم اباد مي باشد. روش پژوهش: تحقيق حاضر از نظر هدف، كاربردي و از نظر نحوه گردآوري اطلاعات توصيفي و پيمايشي و از نظر نوع تحليل مبتني بر مدل تحليل رگرسيون است. اين تحقيق با بهره گيري از روش‌هاي آمار استنباطي به تحليل و آزمون فرضيات و چگونگي روابط بين متغيرها پرداخته شده است. به منظور سنجش كيفيت زندگي در قلمرو بافت فرسوده به روش نمونه گيري تصادفي 380 پرسشنامه تهيه گرديد. سپس به منظور شناسايي عوامل و شاخص‌هاي تاثيرگذار در بحث رضايتمندي از زندگي در قلمرو بافت فرسوده محله علي آباد، از تكنيك‌هاي Tتك نمونه/ تك گروهي، R پيرسون و رگرسيون چند متغيره و تحليل مسير استفاده شده است. يافته‌ها: يافته‌هاي اين پژوهش نشان داد عامل حمل و نقل، مسكن، حكمروايي شهري و دسترسي تفريحي بيشترين تاثير را بر ميزان رضايتمندي از زندگي در بافت فرسوده دارد كه با برنامه ريزي در راستاي ارتقاء اين مولفه­ها مي­توان سطح رضايتمندي از زندگي را در اين منطقه بالا برد. نتيجه گيري: متغير كالبدي بر ابعاد ذهني كيفيت زندگي موثر است. يعني با افزايش يك انحراف استاندارد در متغير ابعاد كالبدي، ميزان رضايت از زندگي و ابعاد ذهني كيفيت زندگي به همان مقدار افزايش خواهد داشت. همچنين باتوجه به نتايج حاصل از رگرسيون مشخص گرديد كه عامل مسكن بيشترين تاثير را بر كيفيت كالبدي محيط شهري نداشته و اين عامل حمل و نقل مي باشد كه بيشترين تاثير را دارد.

Introduction and Objective: The purpose of this research is to measure the dimensions of urban quality of life in the context of the worn out texture through objective and subjective aspects and ultimately provide a solution for improving the quality of urban life in the context of the worn-out texture of the Ali Abad neighborhood of Khorramabad city. Methods: The present research is based on the initial data. In order to collect the initial data, a sample survey was conducted in the studied area.380 questionnaires were prepared to determine the quality of life in the territory of the worn out tissue. Results: The findings of this study showed that transport, housing, urban governance and recreational accessibility have the greatest effect on the level of life satisfaction in the worn out tissue. By planning for the improvement of these components, the level of life satisfaction can be found in this area has been raised. Conclusion: Physical variable is effective on mental aspects of quality of life. That is, by increasing a standard deviation in the variable of physical dimensions, the amount of life satisfaction and mental dimensions of quality of life will increase the same amount. Also, according to the results of regression, it was determined that the agent of housing does not have the greatest effect on the physical quality of the urban environment and this is the transport factor that has the most effect.