بررسي نقش ميانجي عدالت سازماني و كيفيت زندگي كاري در مدل سازي تاثير هوش معنوي بر خودكارآمدي؛ واكاوي ديدگاه معلمان

هدف از اين پژوهش تبيين تاثير هوش معنوي بر خودكارآمدي معلمان با ميانجي عدالت سازماني و كيفيت زندگي كاري است. جامعه آماري شامل معلمان مقطع متوسطه شهرستان نقده كه با روش نمونه گيري تصادفي ، 230 نفر براي نمونه انتخاب شدند. روش تحقيق توصيفي - همبستگي با استفاده از الگوي معادلات ساختاري به عنوان تحقيق كاربردي است. جهت گردآوري داده هاي پژوهش از پرسشنامه هاي استاندارد هوش معنوي ديويد كينگ، خودكارآمدي عمومي شرر، كيفيت زندگي كاري والتون و عدالت سازماني نيهوف و مورهن استفاده شده است. به منظور آزمون نيكويي برازش از مدل سازي معادلات ساختاري با رويكرد حداقل مربعات جزئي تحليل صورت گرفت. نتايج تحليل نشان داد، هوش معنوي بر خودكار آمدي معلمان، كيفيت زندگي كاري و عدالت سازماني تاثير مثبت و معناداري دارد. هوش معنوي به ترتيب 0/26، 0/63 و0/59 از تغييرات خودكارآمدي معلمان، كيفيت زندگي كاري و عدالت سازماني را به طور مستقيم تبيين مي كند. و به طور غير مستقيم با ميانجي گري عدالت سازماني و كيفيت زندكي كاري به ترتيب 26/0 و 18/0 بر خودكارآمدي تاثير دارد. همچنين عدالت سازماني، 35/0 از تغييرات كيفيت زندگي كاري را تبيين مي كند و متغير هوش معنوي با ميانجي عدالت سازماني، 0/20 از تغييرات كيفبت زندگي كاري را تبيين مي كند. تاثير مستقيم عدالت سازماني و كيفيت زندگي كاري بر خودكارآمدي به ترتيب معادل 0/44 و 0/28 مي باشد. ضرايب معناداري تمامي مسيرها از 1/96، بيشتر مي باشد.

this article has no abstract