كليدواژه :
اخلاق , تمدن نوين اسلامي , حوزه انقلابي , حوزه علميه , علم عمل
چكيده فارسي :
حوزه علميه به عنوان نهادي پيشرو و پيشگام در تعليم و تربيت اسلامي شناخته مي‌شود. پيشينه حوزه‌هاي علميه از صدر اسلام به‌منظور «تعليم و تربيت» و به نوعي راهبري جامعه مسلمين در شناخت بهتر دين و عمل به آن شكل گرفته است كه به مرور، اين نقش به‌خصوص با وقوع انقلاب اسلامي در عرصه گسترده‌تري افزايش يافته است. حوزه علميه جزء نهادهاي تأثيرگذار در جامعه اسلامي ايران است؛ بنابراين، انتظار مي‌رود نقشي تمدن‌ساز داشته باشد كه با توجه به افزايش مسئوليت‌هاي حوزه علميه بعد از پيروزي انقلاب اسلامي، بايد اين نهاد به صورت انقلابي وارد كارزار شود و علاوه بر نقش تعلمي، به سمت تعليم، اخلاق و نيز علم‌گرايي حركت كرده و براي رسيدن به اين امر راهبردهايي را ارائه دهد. اگر اين‌گونه عمل نكند، دچار اضمحلال خواهد شد؛ زيرا بشر بعد از انسان‌محوري (اومانيسم) به يك خلأ فكري و عقيدتي دچار شده و اين امر فرصت‌هايي را براي حوزه‌هاي علميه فراهم كرده است. پرسش اصلي مقاله اين است كه حوزه انقلابي چه شرايطي بايد داشته باشد كه براي رسيدن به تمدن نوين اسلامي و راهبري آن مهم است؟ در پاسخ مي‌توان گفت حوزه انقلابي به عنوان نهادي مهم و ريشه‌دار در اسلام و ايران كه خاستگاه انقلاب اسلامي ايران بوده و نيز خلائي كه بشر انسان‌محور با آن مواجه است، مي‌تواند با مثلث علم، اخلاق و عمل انقلابي وارد شود و براي رسيدن به تمدن نوين اسلامي راهبردهايي را ارائه دهد. روش اين پژوهش توصيفي- تحليلي و شيوه گردآوري مطالب، كتابخانه‌اي و اسنادي بوده است.
چكيده لاتين :
Seminary is recognized as a forerunning and pioneering institution in Islamic education. Since early Islam, Seminaries have been formed for “education” and somehow leadership of Muslim community for better recognition of religion and its practice; this role, as a matter of time, has been widely expanded particularly when the Islamic Revolution came into existence. Seminaries are included among the effective institutions in the Islamic Republic of Iran; therefore, it is expected that it plays a civilization-making role. Considering the increased responsibilities of seminaries, after the victory of the Islamic Revolution, this institution must revolutionarily appear at the campaigning scene and in addition to learning role, it shall move towards teaching, ethics and knowledge-orientation and present strategies to achieve this aim. If it fails to do so, it will be disintegrated because man has experienced ideological and mental gap after humanism, which has provided seminaries with opportunities in this regard. This article mainly raises the question that “what qualifications should revolutionary seminary have to achieve the Islamic civilization and its leadership”? In response, it can be said that revolutionary seminary, as an important and rooted institution in Islam and Iran which has been origin of the Islamic Revolution of Iran and considering the gap humanism faces can appear at the scene with triangle of knowledge, ethics and revolutionary action and present strategies for reaching modern Islamic civilization. This paper is being prepared based an analytic-descriptive methodology, library and documentary sources.
