كليدواژه :
حفظ نظام اسلامي , حوزه انقلابي , خصلت‌هاي انقلابي , نقش نظارتي و انتقادي
چكيده فارسي :
بي‌شك حوزه‌هاي علميه به ميزان خصلت‌هاي ذاتي و كاركرد اصلي خود حامي نظام‌هاي اسلامي بوده و هستند، و نقش مراجع، طلاب و روحانيت، در سدۀ گذشته به ويژه انقلاب اسلامي، نقشي آوانگارد و پيشرو بوده است، بعد از ايده مقام معظم رهبري در خصوص حوزه‌هاي علميه مبني بر انقلابي‌بودن، اين تحقيق بدنبال رصد عوامل حفظ روحيه انقلابي گري در كنار كاركرد حفظ، حمايت و انتقاد سازنده از نظام اسلامي ايران است. از نظر مقام معظم رهبري «نسبت روحانيت با نظام اسلامي، نسبت حمايت و نصيحت است». طبعاً اين امر، مستلزم گفتمان انقلابي و عملياتي است تا در فرايندي مقبول و سنجيده، جلوي پويش هاي خطرناكي كه به انقلاب زدايي از حوزه هاي علميه مي انجامد، گرفته شود و عوامل حفظ روحيه انقلابي كه سرچشمه اي متعالي مانند انديشه سياسي حضرت امام خميني (ره) و مقام معظم رهبري دارد، نيز تبيين شود. به دليل اينكه موضوع پژوهش حاضر حوزه انقلابي و مسئله حفظ نظام است با استفاده از روش توصيفي – تحليلي گزينه‌هاي اساسي و بنيادي براي نظارت و حمايت نظام سياسي جمهوري اسلامي ايران در سه مؤلفه فرهنگ، اقتصاد و سياست در نظر گرفته شده است كه در مجموع به شش خصلت مهم حوزه انقلابي از جمله روزآمدي در فرهنگ اسلامي، ترويج فرهنگ تعاملي وگفت‌وگو، روحيه فقرستيزي، روحيه حل مشكلات اقتصادي و معيشتي مردم، خلاقيت و تفكر سيستمي در سياست و سرانجام مروج مشاركت سياسي رقابتي پرداخته شده است. البته در هر محور، ابتدا به ويژگي خصلت‌هاي حوزه انقلابي و سپس، به نقش نظارتي و آنگاه به پيامد و تأثير مثبت و منفي اين خصلت‌هاي حوزه انقلابي اشاره شده است.
چكيده لاتين :
Undoubtedly, seminaries have stood by and are standing by the Islamic regimes as to their inherent features and main function; role of religious reference authorities, seminary scholars and clerics has been an avant-garde and forerunning role in the past century, particularly in the Islamic Revolution. Following the idea of the supreme leader about seminaries being revolutionary, this paper seeks to explore the factors of maintaining revolutionary morale beside function of maintaining, supporting and constructively criticizing the Islamic regime of Iran. For the supreme leader, “relation of clergymen with the Islamic regime is that of support and advice”. Naturally, this requires functional and revolutionary discourse to stop the perilous campaigns leading to anti-revolution state of seminaries in a well-conceived and acceptable process and revolutionary morale that is transcendentally originated from political thought of Imam Khomeini and the supreme leader is elucidated. Because this paper deals with revolutionary seminary and the issue of maintaining regime, basic alternatives for monitoring and supporting the Islamic Republic of Iran regime have been taken into account in three components of culture, economics and politics by means of analytic-descriptive methodology; totally, six major features of the revolutionary seminary including updated Islamic culture, promulgation of interaction and discourse, anti-destitution morale, morale of solving public livelihood and economic problems, systemic creativity and thinking in politics and finally promotion of competitively political partnership have been discussed. Of course, in each point of discussion, firstly, characteristics of revolutionary seminary, secondly, supervisory role and aftermaths and positive-negative effect of such features have been referred to.
