مقايسه مواضع سياسي دو رويكرد اصول‌گرايي و اصلاح‌طلبي در جمهوري اسلامي ايران

A Comparison between the Politics of Conservatism and Reformism in the Islamic Republic of Iran

هدف پژوهش حاضر مقايسه مواضع سياسي دو رويكرد اصولگرايي و اصلاح‌طلبي در جمهوري اسلامي ايران بود. در اين راستا و با روش توصيفي- تاريخي و با استمداد از نظريه گفتمان لاكلا و موفه به عنوان چارچوب نظري پژوهش، ديدگاه‌هاي سياسي دو رويكرد اصول گرايي و اصلاح‌طلبي مورد واكاوي و مقايسه قرار گرفت. نتايج پژوهش حاكي از آنست كه هويت‌‌ها، غيريت‌ها و رقابت‌ها در منظومه فكري اصول گرايان، حول مفهوم بنياديني به نام «ولايت» شكل مي‌‌گيرد و آنها متاثر از اين بينش، به مشروعيت از بالا و يك سيستم سياسي نسبتاً بسته اعتقاد دارند اما متاثر از اينكه در منظومه فكري اصلاح‌‌طلبان، «مردم» نقش دال مركزي را بازي مي‌‌كنند، آنها به مشروعيت از پايين و يك سيستم سياسي باز معتقدند و هر كدام از اين رويكردها به منظور هژمون كردن خود در عرصه سياسي، تلاش در برجسته‌‌سازي نظام معنايي خود و بالتبع ساختارشكني و به حاشيه راندن نظام معنايي رقيب دارند.

The purpose of the present study is to compare the policies of two political approaches in the Islamic Republic of Iran known as conservatism and reformism. To this aim, using the descriptive-historical method and Laclau and Mouffe’s discourse theory as the theoretical framework of the study, it was attempted to comparatively delve deep into the policies of conservatism and reformism in Iran. The results indicate that the identities and competitions in the intellectual framework of conservatism rely upon a fundamental concept known as “Willayat” (guardianship) so under the influence of this perception, they believe in the legitimacy of the establishment and a rather conservative political system. However, in the intellectual system of reformism, “people” have a central role as the reformists believe in the legitimacy of people and an open political system. Each of the above approaches attempt to have hegemony in the political realm, highlight their meaningful system, deconstruct, and marginalize their rival.