تحليلي بر سياست گذاري فرهنگي جمهوري اسلامي ايران: آسيب ها و راهبردها؛ با تاكيد بر مفهوم مرجعيت

An Analysis of the Cultural Policy Making of the Islamic Republic of Iran: disadvantages and strategies; Emphasizing the concept of "authority" (Marjaiyyat)

هدف پژوهش حاضر، مطالعه‌ي ميزان انطباق سياست‌گذاري فرهنگي با مفهوم «مرجعيت» و چالش‌هاي ايجادشده براي سياست‌گذاري جمهوري اسلامي ايران و نيز راهبردهاي بيرون‌آمدن از اين وضعيت است. روش پژوهش، توصيفي- تحليلي بوده و مقوله‌هايي هم‌چون: رويكردهاي كلان به سياست‌گذاري فرهنگي، مرجعيت در سياست‌گذاري، گفتمان‌هاي حاكم‌بر سياست‌گذاري فرهنگي در ايران، آسيب‌شناسي سياست‌گذاري‌هاي فرهنگي در جمهوري اسلامي ايران، راهبردهاي سياست‌گذاري فرهنگي در انطباق با مفهوم مرجعيت در جمهوري اسلامي ايران بررسي شده‌اند. نتايج نشان مي‌دهند كه در سياست‌گذاري فرهنگي ايران، مرجعيت، واحد نبوده و كثرت مرجعيت منجر به كاهش اثرگذاري سياست‌ها و تعارض ميان سياست‌ها شده و سياست‌گذاري را با شكست مواجه كرده است. بايد توجه داشت كه عدم تعيين سياست، منجر به ارائه‌ي تفسير‌هاي چندگانه از سياست مي‌شود و به تعارض اقدامات برخاسته از يك سياست مي‌انجامد. هدف پژوهش حاضر، مطالعه‌ي ميزان انطباق سياست‌گذاري فرهنگي با مفهوم «مرجعيت» و چالش‌هاي ايجادشده براي سياست‌گذاري جمهوري اسلامي ايران و نيز راهبردهاي بيرون‌آمدن از اين وضعيت است. روش پژوهش، توصيفي- تحليلي بوده و مقوله‌هايي هم‌چون: رويكردهاي كلان به سياست‌گذاري فرهنگي، مرجعيت در سياست‌گذاري، گفتمان‌هاي حاكم‌بر سياست‌گذاري فرهنگي در ايران، آسيب‌شناسي سياست‌گذاري‌هاي فرهنگي در جمهوري اسلامي ايران، راهبردهاي سياست‌گذاري فرهنگي در انطباق با مفهوم مرجعيت در جمهوري اسلامي ايران بررسي شده‌اند. نتايج نشان مي‌دهند كه در سياست‌گذاري فرهنگي ايران، مرجعيت، واحد نبوده و كثرت مرجعيت منجر به كاهش اثرگذاري سياست‌ها و تعارض ميان سياست‌ها شده و سياست‌گذاري را با شكست مواجه كرده است. بايد توجه داشت كه عدم تعيين سياست، منجر به ارائه‌ي تفسير‌هاي چندگانه از سياست مي‌شود و به تعارض اقدامات برخاسته از يك سياست مي‌انجامد.

The purpose of this study is to study these issues: the degree of compliance of cultural policy with the concept of "authority", the challenges created for the policy of the Islamic Republic of Iran, and strategies to get out of this situation. The research method is descriptive-analytical and categories such as: macro approaches toward cultural policy-making, authority in policy-making, discourses governing cultural policy-making in Iran, pathology of cultural policymaking in the Islamic Republic of Iran, cultural policy-making strategies in accordance with the concept of authority in the Islamic Republic of Iran, have been examined. The results show that authority is not uniform in Iranian cultural policy-making and the multiplicity of authority has reduced the effectiveness of policies and the conflict among policies and has failed to make policy. It should be noted that failure to set a policy leads to multiple interpretations of the policy and leads to conflicting actions arising from a single policy.