مقايسه‌ي روند باليني روش جااندازي باز با و بدون استئوتومي سالتر در درمان بيماران مبتلا به ديسپلازي تكاملي مفصل هيپ

مقدمه: ديسپلازي تكاملي مفصـل هيـپ (Developmental dysplasia of hip يا DDH)، طيف گسترده‌اي از اختلالات ناشي از تكامل غير طبيعي هيپ را شامل مي‌شود كه مي‌تواند از دوران نوزادي و يا شيرخوارگي آشكار شود. در برخي از مطالعات، شانس دررفتگي هيپ در مواردي كه استئوتومي انجام نمي‌شود، بيشتر گزارش شده است. از اين رو، پژوهش حاضر با هدف مقايسه‌ي روند باليني دو روش جااندازي باز با و بدون استئوتومي سالتر در درمان اين بيماران انجام شد.روش‌ها: در يك مطالعه‌ي هم‌گروهي آينده‌نگر، 48 بيمار زير 3 سال مبتلا به ديسپلازي تكاملي مفصل هيپ تحت عمل جراحي جااندازي باز بدون و با استئوتومي سالتر (24 = n در هر گروه)، از نظر وضعيت بهبودي و عوارض عمل 12 ماه بعد از عمل بررسي و مقايسه شدند.يافته‌ها: در گروه جااندازي باز 100 درصد و در گروه سالتر 90.9 درصد پايداري مفصل هيپ داشتند (0.13 = P). نكروز آواسكولار سر فمور در گروه جااندازي باز بدون و با استئوتومي سالتر به ترتيب 1 مورد (4.2 درصد) و 2 مورد (9.0 درصد) بود (0.49 = P). در گروه تحت درمان جااندازي باز، 95.8 درصد و در گروه سالتر 90.9 درصد بهبود وضعيت اوسيفيكيشن سر فمور مشاهده شد (0.49 = P).نتيجه‌گيري: يافته‌هاي مطالعه‌ي حاضر نشان داد هر دو روش جااندازي باز با و بدون استئوتومي سالتر با اثرات مطلوب درماني و شيوع پايين عوارض بعد از عمل همراه مي‌باشد و توصيه به تأخير درمان جهت انجام استئوتومي نمي‌شود.