ارتقاء خودكارآمدي درك شده پرستاران با آموزش مراقبت تسكيني

مقدمه: با توجه به پيشرفت هاي قابل توجه در علم مراقبتهاي ويژه، امكان كمك به بيماران بسيار بدحال فراهم شده و اين امر سبب افزايش طول عمر در مواردي با پيش آگهي بسيار ضعيف شده است. هدف از اين مطالعه، تعيين خودكارامدي درك شده پرستاران با آموزش مراقبت تسكيني مي باشد. روش كار: اين پژوهش يك مطالعه تجربي مي باشد كه در سال 1398 انجام شد. جامعه پژوهش را پرستاران شاغل در بيمارستانهاي ميبد و اردكان تشكيل مي دادند كه 80 نفر به روش نمونه گيري تصادفي انتخاب شدند. مداخله شامل آموزش مفهوم مراقبت تسكيني، به مدت چهار جلسه 60 دقيقه اي بود. داده ها با استفاده از پرسشنامه مشخصات دموگرافيك و مقياس خودكارامدي مراقبت تسكيني گردآوري شدند. پرسشنامه قبل و بعد از آموزش توسط نمونه ها تكميل گرديد. جهت تجزيه و تحليل داده ها از نرم افزار SPSSنسخه 16 و با استفاده از آمار توصيفي و تحليلي(تحليل كواريانس تك متغيري) انجام شد. يافته ها: ميانگين سني مشاركت كنندگان در گروه مداخله 38.6 سال و سابقه كاري 14.25 سال بود كه به طور معناداري بالاتر از گروه كنترل بود. در هر دو گروه، اكثريت مشاركت كنندگان زن (85%) و داراي تحصيلات كارشناسي (92.5%) بودند كه همسان بودند. ميانگين نمرات خودكارآمدي درك شده و ابعاد آن، در پيش آزمون، بين دو گروه تفاوت معنادار بوده و در گروه مداخله بيشتر از گروه كنترل بود. پس از كنترل تاثير سن، سابقه كار و نمرات پيش آزمون، با استفاده از آزمون آنكووا، مشخص شد كه ميانگين نمره خودكارآمدي درك شده و ابعاد آن، در گروه مداخله، به طور معناداري بالاتر از گروه كنترل بود (0.001 P) نتيجه گيري:يافته ها نشان داد كه آموزش مراقبت تسكيني بر ارتقاءميزان خودكارآمدي درك شده موثر بوده است. بدين ترتيب مداخله آموزشي مبتني بر رويكرد مراقبت تسكيني مي تواند به عنوان يك مداخله ي موثر در ارتقاي خودكارامدي درك شده و ابعاد آن در پرستاران مورد استفاده قرار گيرد