فرآيند پرستاري مبتني بر مدل سيستم رفتاري جانسون در مددجو مبتلا به مولتيپل اسكلروزيس: گزارش مورد

مقدمه: بيماران مبتلا به مولتيپل اسكلروزيس به دليل ماهيت مزمن و پيچيده بيماري، نيازمند اجراي يك برنامه مراقبت جامع پرستاري هستند. مدل‌هاي پرستاري چارچوب و اهدافي را جهت فرآيند پرستاري مهيا مي‌كند تا مراقبت باليني مؤثرتر و كامل‌تر ارائه شود. لذا اين مطالعه با هدف تأثير به كارگيري فرآيند پرستاري مبتني بر مدل سيستم رفتاري جانسون در مددجو مبتلا به بيماري مولتيپل اسكلروزيس انجام شد. روش كار: در اين گزارش مورد، فرآيند پرستاري از يك مددجو مبتلا به بيماري مولتيپل اسكلروزيس، مراجعه كننده به انجمن مولتيپل اسكلروزيس شهر همدان در سال 1398 ارائه گرديد. گردآوري داده‌ها در مرحله بررسي براساس فرم بررسي مدل سيستم رفتاري جانسون با مشاهده، مصاحبه و معاينه فيزيكي انجام شد. تشخيص‌هاي پرستاري به صورت رفتارهاي پايدار و ناپايدار تدوين شد و اهداف مراقبتي جهت افزايش حفظ رفتارهاي پايدار و كاهش يا حذف رفتارهاي ناپايدار تعيين و با مددجو به اشتراك گذاشته شد. اقدامات پرستاري جهت دستيابي به اهداف، انجام و ارزشيابي گرديد. تجزيه و تحليل داده‌ها، با استفاده از جدول ارائه شد. يافته‌ها: نتايج مطالعه نشان داد مددجو رفتارهاي ناپايدار در چهار زير سيستم رفتاري (ناكارآمدي در زير سيستم‌هاي پرخاشگري و محافظت، دفعي، ذخيره‌اي و جنسي) داشت. پس از انجام اقدامات پرستاري طراحي شده، رفتارهاي ناپايدار كاهش پيدا نمود. نتيجه‌گيري: استفاده از مدل رفتاري جانسون، بر تعديل و اصلاح رفتارهاي ناپايدار بسيار مفيد و كمك كننده بود. بنابراين پيشنهاد مي‌شود اين مدل به عنوان چارچوبي براي انجام مراقبت پرستاري مورد استفاده قرار گيرد.