ارزيابي و پهنه‌‌بندي تناسب اراضي براي جنگل‌‌‌كاري با استفاده از روش فازي تحليل شبكه‌‌اي (مطالعه موردي: حوزه آبخيز سقزچي‌چاي، اردبيل)

با گسترش روزافزون جنگل‌زدايي، افزايش فرسايش خاك و رسوب در پايين‌دست حوزه‌‌‌‌هاي آبخيز، ضرورت توسعه جنگل در اين مناطق آشكارتر مي‌شود. در همين راستا، پيش از هرگونه اجراي پروژه جنگل‌كاري ‌‌بايد مكان‌يابي مناطق مستعد و ارزيابي توان بوم‌شناختي منطقه مورد توجه قرار گيرد. هدف اصلي پژوهش پيش‌رو، بررسي قابليت توسعه جنگل در حوزه آبخيز سقزچي‌چاي شهرستان نمين استان اردبيل با استفاده از روش‌هاي ارزيابي چندمعياره بود. ابتدا نقشه‌‌‌هاي كاربري سال‌‌هاي 1989 و 2019 با روش ماشين بردار پشتيبان با صحت كلي 95.5 درصد و ضريب كاپا 0.91 تهيه شد. با مقايسه دو نقشه فوق، اراضي جنگلي تخريب‌شده شناسايي شدند. اين اراضي به‌عنوان مكان‌هاي با اولويت احيا و غني‌سازي جنگل در منطقه معرفي شدند. در ادامه، 12 معيار با استفاده از روش‌هاي تحليل شبكه‌‌اي و فازي به‌ترتيب وزن‌دهي و هم‌مقياس شدند. درنهايت، روي‌‌هم‌گذاري لايه‌‌ها با روش تركيب خطي وزني انجام و نقشه تناسب جنگل‌‌كاري تهيه شد. نتايج نشان داد كه 28.81 درصد از منطقه مورد مطالعه، پتانسيل زياد يا خيلي زيادي براي توسعه جنگل دارند. معيارهاي بارش، درجه‌حرارت و عمق خاك به‌عنوان مهم‌ترين عوامل براي توسعه جنگل شناخته شدند. تلفيق نتايج پتانسيل توسعه جنگل با كاربري فعلي جنگل نشان داد كه 41.94 درصد از سطح جنگل‌‌هاي فعلي منطقه مورد مطالعه در طبقه با توان زياد يا خيلي زياد و 41.1 درصد نيز در طبقه با پتانسيل متوسط براي توسعه جنگل قرار گرفته‌اند. درمجموع، حوزه آبخيز سقزچي‌‌‌‌چاي، قابليت توسعه جنگل را داشت. همچنين، مدل فازي تحليل شبكه‌‌اي (ANP Fuzzy) به‌خوبي قادر به شناسايي مناطق مناسب براي توسعه جنگل بود.