اثر هشت هفته تمرين مقاومتي شديد و متوسط بر بيان miR1 و miR206 عضلاني و IGF1 سرمي در موش‌هاي صحرايي نر سالمند نژاد ويستار

يكي ازپيامدهاي مهم وشايع درافرادسالمند،آتروفي عضلاني وابسته به سن ياهمان ساركوپني است.ساركوپنياباكاهش چشمگيردرقدرتوتوده عضلاني همراه است. هدف از انجام اين پژوهش، بررسي تأثير تمرين مقاومتي شديد و متوسط بر بيان miR1، miR206 بافت عضله و IGF1 سرم موش هاي صحرايي نر سالمند نژاد ويستار بود. 30 سر موش صحرايي نر نژاد ويستار (23 ماه) به‌صورت تصادفي در دو گروه تجربي و يك گروه كنترل شامل گروه تمرين مقاومتي با شدت متوسط (تعداد = نُه)، تمرين مقاومتي با شدت زياد (تعداد = هشت) و گروه كنترل (تعداد = هشت) قرار گرفتند. تمرين مقاومتي شامل هشت هفته تمرين مقاومتي نردبان با شدت زياد (80 درصد از MVCC) و شدت متوسط (60 درصد از MVCC) و پنج روز در هفته بود. بعد از دوره تمرين، بيانmiR1  و miR206 به روش RT–PCR در عضلات نعلي و خم‌كننده دراز شست پا و IGF1 در سرم اندازه گيري شد. تجزيه‌وتحليل آماري با استفاده از آزمون آنواي يك‌طرفه با سطح معنا داري (P lt; 0.05) انجام شد. نتايج نشان داد كه بيان miR1 و miR206 در دو گروه مقاومتي شديد و مقاومتي متوسط نسبت به گروه كنترل پايين تر و غلظت IGF1 در دو گروه مقاومتي شديد و مقاومتي متوسط نسبت به گروه كنترل به‌طور معنا داري بيشتر بود (P 0.05). تمرين مقاومتي شديد در عضله خم‌كننده دراز شست پا در هر دو متغير miR1 و miR206 تأثير بيشتري داشت و در متغير IGF1 نيز تأثير مداخله قدرتي شديد بيشتر از مداخله ديگر بود. به‌نظر مي رسدتمرين مقاومتيبا شدت هاي متوسط و زياد مي تواند باعث تغيير در سطوح استراحتي برخي ميكروRNAهاي مرتبط با آتروفي عضلاني (miR1 و miR206) و سطوح سرمي پروتئين هدف آن‌ها (IGF1) و احتمالاً جلوگيري از ساركوپنيا در افراد سالمند شود.