تأثير يك دوره تمرينات هوازي بر سطوح سرمي اسپكسين و شاخص‌هاي تري‌گليسيريدگلوكز، McAuley، محصول تجمع ليپيدي و چربي احشايي در دختران چاق/داراي اضافه‌وزن نابالغ

چاقي و اختلالات ‌متابوليك ناشي از آن به‌ويژه مقاومت ‌به ‌انسولين (IR) در كودكان روند روبه‌رشدي دارد؛ بنابراين، اين پژوهش ‌با هدف بررسي تأثير تمرينات هوازي بر سطوح اسپكسين و شاخص‌هاي محصول‌ ‌تجمع ليپيدي (LAP)، چربي ‌احشايي (VAI)، تري‌گليسيريدگلوكز (TyG) و McAuley در دختران چاق/داراي اضافه‌وزن نابالغ انجام شد. 32 دختر چاق/داراي اضافه‌وزن (ميانگين ‌سني 0.75 ± 9.62 سال، وزن 9.26 ± 49.71 كيلوگرم، شاخص توده بدني 2.92 ± 25.40 كيلوگرم‌ بر مترمربع، مرحله تانر 32) داوطلبانه در پژوهش حاضر شركت كردند و در گروه‌هاي پياده‌روي ‌تناوبي (12 نفر)، پياده‌روي‌ تداومي (11 نفر) و كنترل (نُه نفر) قرار گرفتند. تمرينات به‌مدت هشت‌ هفته و سه ‌جلسه در هفته (30 دقيقه پياده‌روي با شدت 7560 و 8570 درصد ضربان قلب‌ بيشينه به‌ترتيب در گروه تداومي و تناوبي) انجام شد. غلظت اسپكسين به روش الايزا اندازه‌گيري شد و شاخص‌هاي چاقي ‌احشايي و IR طبق معادله‌هاي ‌مرتبط محاسبه شدند. براي تجزيهو‌تحليل داده‌ها از تحليل واريانس‌ عاملي با اندازه‌گيري ‌مكرر استفاده شد. نتايج نشان داد كه اثر تعاملي زمان × گروه براي متغير اسپكسين معنادار نبود (P = 0.836). اثر تعاملي زمان × گروه براي مـتغيرهاي LAP (P = 0.007)، VAI (P = 0.045)، McAuley (= 0.026 P) و TyG (0.001 = P) معنا‌دار بود. در گروه ‌كنترل، LAP، VAI و TyG افزايش معنا‌دار (به‌ترتيب 0.037 = P، 0.046 = P و 0.005 = P) و McAuley كاهش‌ معنادار (0.030 P =) داشتند. در گروه پياده‌روي ‌تداومي، LAP كاهش‌ معنا‌دار (0.002 = P)، VAI تمايل به كاهش (0.057 P =)، TyG كاهش معنا‌دار (0.002 = P) و McAuley تمايل به افزايش (= 0.071 P) مشاهده شد. در گروه پياده‌روي تناوبي، LAP، VAI، TyG و McAuley تغيير معنا‌داري نيافتند (به‌ترتيب P = 0.129 ، = 0.660 P، = 0.390 P، 0.357 = P). يافته‌هاي پژوهش‌ حاضر نشان داد كه هشت ‌هفته پياده‌روي ‌تداومي مستقل از تغييرات سطوح سرمي اسپكسين توانست روند افزايش شاخص‌هاي چاقي ‌احشايي و IR مشاهده‌شده در گروه كنترل را معكوس كند و موجب بهبودي اين شاخص‌ها شود.