بررسي تاثير گروه درماني شناختي – رفتاري بر رضايت زناشويي زنان نابارور متقاضي عمل لقاح مصنوعي

مقدمه: مشكل ناباروري به عنوان مساله اي تنش زا با مشكلات روانشناختي متعددي همراه است. پژوهش حاضر با هدف تعيين تاثير گروه درماني شناختي رفتاري بر رضايت زناشويي زنان نابارور متقاضي عمل لقاح مصنوعي انجام شد.روش كار: مطالعه حاضر با روش شبه آزمايشي با طرح پيش آزمون، پس آزمون با گروه كنترل و جامعه آماري كليه زنان نابارور متقاضي عمل لقاح مصنوعي شهر قاين در سال1398 انجام شد. از بين آن ها زناني كه رضايت زناشويي پايين داشتند با استفاده از نمونه گيري هدفمند انتخاب شده و در دو گروه 17 تن به عنوان گروه مداخله و كنترل قرار گرفتند. داده ها به كمك مقياس رضايت زناشويي انريچ Enrich Marital Satisfaction Scale)) در دو مرحله پيش آزمون و پس آزمون از گروه مداخله و كنترل كسب شد. روايي محتوايي، صوري و نيز پايايي مقياس با محاسبه ضريب آلفاي كرونباخ انجام شد. گروه درماني شناختي-رفتاري در 10 جلسه 90 دقيقه اي به گروه مداخله ارائه شد. داده ها با استفاده از نرم افزار اس پي اس اس نسخه 19 تحليل شد.يافته ها: اثرآموزش گروه درماني شناختي رفتاري بر خرده مولفه هاي رضايت زناشويي(پاسخ قراردادي، مسايل شخصيتي، ارتباط زناشويي، حل تعارض، نظارت مالي، مساوات طلبي، فعاليت هاي مربوط به اوقات فراغت، روابط جنسي، ازدواج وفرزندان و جهت گيري عقيدتي) در زنان نابارور متقاضي عمل لقاح مصنوعي در سطح p 0/05 معنا دار است.نتيجه گيري: گروه درماني شناختي رفتاري، منجر به افزايش رضايت زناشويي زنان نابارور متقاضي عمل لقاح مصنوعي مي شود. لذا بايد به آموزش گروه درماني شناختي-رفتاري براي افزايش رضايت زناشويي زوجين نابارور توجه شود.