مقايسه تأثير روش‌هاي مختلف آگاهي‌بخشي بر پذيرش روش‌هاي كنترل رفتاري كودكان توسط والدين (يك مطالعه نيمه‌تجربي)

زمينه و هدف: پذيرش والدين يك اصل مهم در انتخاب روش كنترل رفتاري مناسب در درمان دندان‌پزشكي كودكان است. هدف از اين مطالعه، بررسي تأثير روش‌هاي مختلف آگاهي‌بخشي بر پذيرش والدين در خصوص روش‌هاي كنترل رفتاري مورد استفاده در دندان‌پزشكي كودكان بود. مواد و روش ها: در اين مطالعه نيمه تجربي، 162 نفر از والدين كودكان 7-3 ساله غيرهمكار كانديد درمان دندان‌پزشكي وارد مطالعه شده و با نمونه‌گيري تصادفي ساده به 3 گروه تقسيم شدند؛ سپس پذيرش آن‌ها در خصوص 6 تكنيك كنترل رفتاري شامل بيهوشي عمومي، كنترل صدا، جدايي والدين، قرار دادن دست روي دهان كودك، محدوديت فيزيكي فعال و غيرفعال با استفاده از پرسش‌نامه ارزيابي شد. پس از تعيين ميزان پذيرش، آگاهي‌بخشي والدين در مورد روش‌هاي كنترل رفتاري كودكان با استفاده از 3 روش مختلف شامل روش‌هاي كتبي، شفاهي و نمايش فيلم انجام شد و درنهايت پذيرش آن‌ها نسبت به هر تكنيك و دلايل عدم پذيرش آن‌ها مجدداً ارزيابي شد. نتايج پرسش‌نامه‌ها نيز با استفاده از آزمون‌هاي آماري ANOVA و t-test و نرم‌افزار SPSS23 آناليز شد. ملاحظات اخلاقي: اين مطالعه با كد اخلاق IR.ARAKMU.REC.1398.102 در كميته اخلاق پژوهش دانشگاه علوم پزشكي اراك به ثبت رسيده است. يافته ها: روش‌هاي آگاهي‌بخشي به طور معناداري موجب افزايش پذيرش والدين نسبت به روش‌هاي كنترل رفتاري كودكان شد. طبق نتايج حاصل از اين مطالعه، تأثير نمايش فيلم در بيهوشي عمومي به طور معناداري كمتر از ساير روش‌ها بود (P 0.05)؛ درحالي‌كه در روش محدودسازي فعال، تأثير نمايش فيلم بيشتر از ساير روش‌ها بود (P 0.05) و در ساير روش‌هاي كنترل رفتاري، تفاوت آماري معناداري بين تأثير روش‌هاي آگاهي‌بخشي مختلف مشاهده نشد. نتيجه گيري: آگاهي‌بخشي به والدين به طور چشم‌گيري، پذيرش روش‌هاي كنترل رفتاري را افزايش مي دهد. آگاهي‌بخشي به كمك فيلم در روش كنترل رفتاري محدودسازي فيزيكي، مؤثرترين روش در افزايش پذيرش والدين است، درحالي‌كه به نظر مي‌رسد در روش كنترل رفتاري بيهوشي عمومي، ساير روش هاي آگاهي‌بخشي مؤثرتر هستند.