ارائه مدلFCD محلي جديد مبتني بر آستانه گذاري محلي به منظور برآورد تاج پوشش جنگل در مناطق بزرگ

مدل نگارگر انبوهي تاج‌پوشش جنگلي (FCD) يكي از روش هاي مرسوم سنجش از دوري در ارزيابي تراكم جنگل است. دو ضعف بزرگ اين مدل عدم امكان پياده سازي براي سنجنده هاي فاقد باند حرارتي و دقت مكاني پايين نتايج حاصل از آن در جنگل هاي جلگه اي بخصوص در محدوده هاي مطالعاتي بزرگ مقياس مي باشد. هدف اصلي اين پژوهش گسترش و بهبود اين مدل بر اساس دو ايده مي باشد. در ايده اول شاخص حرارت مورد استفاده در اين مدل را با دو شاخص NLI و GNDVI، كه بر اساس يك آزمون آماري مناسب تشخيص داده شدند، جايگزين شدند. بدين ترتيب اجراي اين مدل براي سنجنده هاي فاقد باند حرارتي فراهم ممكن شد. در ايده دوم، به منظور غلبه بر چالش متغير بودن شرايط جوي و دمايي يك منطقه با وسعت بزرگ، يك مرحله حد آستانه گذاري محلي به اين مدل افزوده شد تا دقت مدل براي مطالعات بزرگ مقياس بهبود يابد. به منظور بررسي عملكرد مدل پيشنهادي، از داده هاي لندست 5 مربوط به سال 1366 و داده هاي لندست 8 مربوط به سال 1396 براي محاسبه تراكم تاج پوشش جنگل هاي هيركاني شمال كشور استفاده شد. انتخاب اين منطقه و اين داده ها ضمن روبرو كردن مدل پيشنهادي با يك منطقه مطالعاتي وسيع، امكان بررسي تغييرات مساحت تاجپوشش جنگل هاي هيركاني در طي 30 سال گذشته ( از سال 1366 تا 1396) را فراهم كرد. نتايج نشان داد دقت كلي و ضريب كاپاي مدل FCD بهبوديافته نسبت به مدل FCD اوليه به ترتيب حدود 10 و 14 درصد افزايش پيدا كرد. همچنين نتايج اين بررسي نشان داد مساحت جنگل هاي هيركاني از سال 1366 تا سال 1396 در ارتفاعات پايين دست كاهش چشمگيري داشته است.