سندرم پاسخ التهابي سيستميك متعاقب جراحي و رويكردهاي درماني مؤثر بر آن

مقدمه: جراحات متنوعي سبب ايجاد يك پاسخ التهابي در بدن ميزبان مي ‌شوند. از جمله اين جراحات مي ‌توان به استرس جراحي اشاره كرد. جراحي، استرسي را بر بدن اعمال مي كند سندرم التهابي سيستميك انعكاسي از درجه استرس جراحي است و به‌عنوان يك سيستم ارزيابي ‌كننده شدت استرس پس از جراحي را نشان مي ‌دهد. كمپلكس منظمي از مولكول ‌هاي پلي پپتيدي التهابي در بروز اين پاسخ التهابي مشاركت مي كنند كه به‌عنوان سايتوكين شناخته مي ‌شوند. عدم كنترل موضعي در آزاد شدن اين سايتوكين ها، سبب بروز التهاب سيستميك مي شود و به طور بالقوه عوارض ويرانگري را پي دارد. در نگارش اين مقاله مروري از مقالات نمايه شده در پايگاه هاي اطلاعاتيScience Direct, Scopus, Pubmed Springer Science و Google scholar استفاده شدند. مجموعه مقالات بررسي‌شده شامل 92 مقاله بود كه تحقيقات كيفي و كمّي مربوط به 40 سال (از سال 1979 تا سال 2019) را به زبان‌ انگليسي دربرداشت. اين مقاله مروري بر پايه 92 مقاله مذكور و با استفاده از كلمات كليدي استرس جراحي، سندرم پاسخ التهابي سيستميك، سايتوكين هاي پيش برنده التهابي، سايتوكين هاي ضد‌التهابي نگارش شده است. مطالعات انجام گرفته روي انسان و مدل ‌هاي حيواني، پيشنهاد مي كنند كه هر دو نوع سايتوكين ‌هاي پيش برنده التهابي و ضد‌التهابي متعاقب تحريكات اوليه متنوع شامل آزاد شدن اندوتوكسين، فعال شدن سيستم كمپلمان، آسيب ايسكمي پرفيوژن و طرق ديگر آزاد مي ‌شوند. نتيجه‌گيري: سايتوكين ‌هاي پيش برنده التهابي و ضد‌التهابي، حاصلِ برهم‌كنشِ پيچيدهِ غيرِ قابلِ پيش ‌بينيِ آثارِ سيستمِ ايمني بر بدن و حتي اثرات چندگانه در اندام ‌هاي بدن است. راهبردهاي نوين درماني جاذب سايتوكين ها، راهكاري قوي در تقويت و بهبود خروجي مناسب، متعاقب سندرم پاسخ التهابي سيستميك هستند.