تاثير استفاده از سطوح مختلف دانه كتان بر عملكرد، قابليت هضم مواد مغذي و فراسنجه هاي خوني گوساله هاي شيرخوار

در اين آزمايش از 15 راس گوساله نر هلشتاين تازه متولد شده كه وزن اوليه آنها 4.5 ±41 كيلوگرم و سن آنها نيز يك هفتگي بود، استفاده شد. اين آزمايش در قالب طرح كاملاً تصادفي با سه تيمار و پنج تكرار انجام شد. تيمارها شامل: 1 تيمار شاهد بدون دانه كتان، 2 تيمار حاوي 5 درصد دانه كتان و3 تيمار حاوي 10 درصد دانه كتان بود. دانه كتان جايگزين ذرت و كنجاله سويا در جيره استارتر شد. كل دوره آزمايش 60 روز بود. جيره ها به صورت پلت در اختيار گوساله ها قرار گرفت. براي اندازه گيري قابليت هضم مواد مغذي، نمونه گيري از مدفوع و خوراك مصرفي گوساله ها به مدت 5 روز در پايان دوره آزمايش انجام شد و سپس قابليت هضم نمونه ها با استفاده از ماركر داخلي (خاكستر نامحلول در اسيد) در آزمايشگاه انجام پذيرفت. همچنين خون گيري براي اندازه گيري فراسنجه هاي خوني در پايان دوره انجام شد. سطوح مختلف دانه كتان تاثير معني داري روي پارامترهاي عملكردي از جمله وزن انتهاي دوره، افزايش وزن روزانه، مقدار ماده خشك مصرفي روزانه و ضريب تبديل خوراك نداشت. افزودن دانه كتان به استارتر گوساله ها تاثير معني داري روي قابليت هضم ماده خشك (0.0498P=)، پروتئين خام (0.0067P=)، الياف نامحلول در شوينده خنثي داشت (0.0249P=). تيمارهاي داراي سطوح 10 درصد و 5 درصد به ترتيب بيشترين ميزان قابليت هضم ماده خشك را داشتند. بيشترين مقدار قابليت هضم پروتئين خام و قابليت هضم الياف نامحلول در شوينده خنثي مربوط به تيمار داراي 5 درصد كتان بود. تيمارهاي آزمايشي داراي سطوح مختلف دانه كتان تاثير معني داري روي مقدار نيتروژن اور ه اي خون داشت (0.0047P=) طوري كه بيشترين ميزان نيتروژن اوره اي خون به ترتيب مربوط به تيمارهاي حاوي سطوح 5 درصد و 10 درصد دانه كتان بود. با توجه به اينكه تيمارها از نظر ميزان ماده خشك، افزايش وزن روزانه، وزن نهايي گوساله ها معني دار نبودند و همچنين به دليل بهبود هضم مواد مغذي در تيمارهاي داراي 5 درصد بذر كتان، توصيه مي شود در جيره گوساله هاي شيرخوار از سطح 5 درصد دانه كتان به عنوان منبع انرژي و پروتئين استفاده شود.