مكان‌يابي بيمارستان به منظور مديريت سلامت شهروندان (نمونه موردي: منطقه 10 شهر شيراز)

مقدمه: امروزه افزايش جمعيت و به دنبال آن توسعه كالبدي شهرها، موجب كمبود زيرساختها و خدمات شهري در مناطق جديد شهري شده است. پژوهش حاضر با هدف مشخص نمودن نواحي محروم از خدمات درماني )منطقه 10 شهر شيراز( و مكانيابي بهينه كاربري براي بيمارستان انجام شد. روش بررسي: اين مطالعه از نوع توصيفي بود و با رويكرد شهروند محوري انجام گرديد. اطلاعات مورد نياز نيز از طرح تفصيلي منطقه به دست آمد. با طراحي پرسشنامه، از 10 نفر متخصصان حوزه سلامت و برنامهريزي شهري درخواست شد تا به 3 معيار و 10 زيرمعيار امتياز دهند و ارجحيت هر كدام از معيارها را مشخص نمايند. به منظور مكانيابي بهينه، از تحليل سلسله مراتبي و سيستم اطلاعات جغرافيايي GIS )System Information Geographic( استفاده گرديد. يافتهها: تجمع بسيار زياد كاربري بهداشتي- درماني در مركز شهر شيراز باعث شده است كه مناطق شمال غربي و جنوب شرقي با كمبود كاربري درماني مواجه باشند. پس از بررسي معيارها و زيرمعيارها، بهترين موقعيتهاي مكاني جهت احداث بيمارستان پيشنهاد گرديد. نتيجهگيري: توزيع خدمات شهري و به ويژه خدمات درماني، بايد به گونهاي باشد كه عدالت فضايي رعايت گردد. اراضي باير و زمينهاي اوقافي، نزديكي به معابر درجه يك و محدودههاي با تراكم جمعيتي بالاتر، به عنوان موقعيتهاي برتر جهت مكانيابي بيمارستانها پيشنهاد شد