زنان ژئومورفولوژيست؛ تجربيات و ديدگاه هاي اواسط قرن بيستم

در سال‌هاي اخيرء با پذيرش تعداد زيادي از خانم‌ها در مقطع‌هاي ليسانس و فوق‌ليسانس ژئومورفولوژي» اين سوال مطرح شده كه آيا اساسا يك زن مي‌تواند ژئومورفولوژيست باشد؟ در جست‌وجو براي يافتن پاسخ مستدل به اين سوال پس از مدتيء حاضر را پيدا كردم و تصميم به ترجمه آن گرفتم. همان‌طور كه خواهيد ديد زنان معروفي كه در اين مقاله معرفي شده‌اند. با مشكلات متعددي در زمينه آموزش و پژوهش در ژئومورفولوژي روبه‌رو بوده‌اند. اما در عين حال. ژئومورفولوژيست‌هاي موفقي به‌شمار آمده‌اند. بنابراين تجربيات آنان مي‌تواند راهگشاي زناني باشد كه در اين رشته به تحصيل و پژوهش مشغول‌اند. اينكه اين دانشجويان» در ژئومورفولوژي موفق خواهند شد يا نه» به زن بودنشان مربوط نيست بلكه به بودنشان برمي‌گردد. موضوع در واقع اگر سوال شود كه آيا تمام مردان و زناني كه در رشته ژئومورفولوژي تحصيل كرده‌اندء در كار حرفه‌اي خود افراد موفقي بوده‌اند بايد گفت: همان‌طور كه پاسخ اين سوال براي تمام مردان مثبت نيست. براي زنان نيز نمي‌تواند صادق باشد. نويسكند د اس خانم دوروتي سكاات نيز سكال ها تن به اين مسئله پي برد كه ممكن است زنان ژئومورفولوژيست در كار حرفه‌اي خود با مشكلاتي مواجه شوند. از آين‌رو براي يافتن پاسخي مناسب. از پنج زن ژئومورفولوژيست خواست تا تحجربياتشان را دراختيار او قراردهند. آنگاه بااتوشتن اين - 0 مه 0 12 7 دوروتي ساك! ترجمه و تلخيص: دكتررضا خوش‌رفتار گروه جغرافياء دانشگاه زنجان مقاله. به ارائة ديدگاه‌هاء مشكلات و تجربيات تعدادي از زنان ژئومورفولوژيست در طي دوران تحصيل و تدريس پرداخت. در سال 01980 به‌عنوان دانشآموخته ژئومورفولوژي» از پنج ژئومورفولوژيست زن درخواست كردم اطلاعاتي را در ارتباط با تجربيات كاري خودشان به من ارائه دهند. در آن زمان, تعداد زناني كه در آمريكاي شمالي و انگلستان به‌طور حرفه‌اي در زمينه ژئومورفولوژي كار مي‌كردند. بسيار اندك بود. نمونه‌هاي مورد بررسي از لحاظ درجه علميء عبارت بودند از سه استاد. يك و يك محتق برجسته كه بين 1979 و 6 مدرك دكتراي ژئومورفولوژي دريافت كرده بودند. مطالب مورد بحث آن‌ها شامل, نظرات و تجربيات شخصي‌شان بود. اين زنان موفقيت خود را مرهون احساس عميق خود از طبيعت يا چشم‌انداز مي‌دانستند.