توليد فضاي شهري؛ در گفتمان سه گانه لفور و پارادايم شهريت مامفورد

توليد قضاي ش شهري, مفهومي پيچيده و چندوجهي است كه رويكردها و تفسيرهاي گوناگوني در مورد آن مطرح شده و محوري‌ترين تريالكتيك لفور است. لفور توليد فضا را با زمان و سياست پيوند مي‌دهد. به طوري‌كه توليد فضاي سرمايه‌داري را چرخة دوم انباشت سرمايه مي‌داند و براي تبيين مفهوم فضا به تشريح فضاي پيدا و پنهان مي‌پردازد و فرايند اجتماعي توليد فضا را در سه بخش روال فضا بي, بازنمودهاي فضايي و فضاهاي بازنمودي تحليل مي‌كند. بدين ترتيب فضا را محصول اجتماعي مي‌داند كه ناشي از روابط انسان‌ها با هم است. اماامامفورد در نشريح شريو و نو ليد افضاء شير راد ردو بعد و پوستته با ظرف و مظروف بووسي مي‌كند كه در بعد فيزيك يا هسته., ظرف را شهر محل استقرار آدمي براي رفع يازهاي او و مظروف را تحول وانغيير شكل جامعه امدني امي‌داند.ادر تشريح پوسته يا مظروف معتقد است فضاي شهري آن‌قدر بايد انعطاف داشته باشد كه بتواند كنش‌ها و واكنش‌هاي جامعه را برتابد و به پرورش مدنيت كمك كند. در همين راستاء شهر را يك سازمان اقتصادي مي‌داند كه عرصه‌اي براي كنش‌هاي اجتماعي و نمادهاي زيباشناختي جمعي است. تغيير ساختار فضايي و توليد فضاي رانتي هم به‌گونه‌اي تابع ناشي از اقتصاد سرمايه‌محور الگوي شهرها را متحول كرده و باعث تغيير اندازه و مساحت در شهر و تركيب فضاها در اراضي داخل و خارج از محدودة حريم شهرها شده است.