نوروساينس و زبان اشاره

Neuroscience and Sign Language

سابقه و هدف: مطالعه حاضر مروري بر مطالعات انجام شده در زمينه نوروساينس و زبان اشاره و مناطق عصبي در گير در اين زبان چه از لحاظ درك و چه از لحاظ توليد مي باشد. طبق مطالعات انجام شده زبان اشاره يك زبان مشابه ديگر زبان هاست. زبان اشاره وابسته به اشكال قراردادي دست، جهت گيري هاي كف دست، موقعيت ها، حركات، ارتباطات فضايي بين اشارات و ترتيب اشارات است. اين زبان داراي سطوح فونولوژيكي، مورفولوژيكي، سينتاتيك، سمانتيك و پراگماتيك است. مواد و روش‌‌ها: اين مقاله نتايج مقالات ارائه شده در پايگاه هاي معتبر اسنادي از سال1998 تا 2018 را مورد بررسي، ارزيابي و نقد قرار داده است و اطلاعات بدست آمده در اين رابطه را مطابق با محتواي مطالعات و بر اساس پارامتر مورد بررسي دسته بندي كرده است. روش گردآوري و جمع بندي اطلاعات از24 مورد پژوهش هاي انجام شده در ارتباط با اساس عصبي براي زبان اشاره، اكتساب زودهنگام زبان اشاره، حافظه كاري و برتري دستي در زبان اشاره بوده است. يافته‌ها: بسياري از مطالعات زبان اشاره را به عنوان ابزاري براي افزايش اطلاعات ما در مورد اساس و پايه زباني و شناختي مغز مي دانند. بررسي هايي در زمينه نقش فعال نيم كره هاي مغزي در پردازش زبان اشاره انجام شده است كه اكثرا بر اهميت نيم كره چپ مغزي در پردازش زبان اشاره اتفاق نظر دارند. مطالعات جديدي نيز از مشاركت نيم كره راست صحبت مي كنند. درك زبان اشاره از درك زبان گفتاري (ديداري شنيداري) به طور مشخصي در هر دو نيم كره چپ و راست متفاوت است و اين تفاوت ويژه، اساسا در مناطق مرتبط بينايي قرار دارند. نتيجه‌گيري: در چندسال اخير تحقيقات عصب شناختي زبان اشاره، حيطه خود را سريعا افزايش داده اند و به عنوان قسمت اعظمي از تحقيقات نوروساينس تبديل شده اند. همچنين خروجي اين مطالعات اكثرا در ارتباط با سازماندهي و پلاستيسيتي مغزي بدنبال شناخت و پردازش زبان است. پس بنظر مي­رسد براي رسيدن به اساس و عملكرد عصبي مغز مطالعات بيشتري بر روي جنبه هاي مختلف توليد و درك زبان اشاره لازم مي باشد.

Background and Objective: The present study provides an overview of studies in neuroscience and sign language. It also examines the sign language and the neural regions involved in this language both in terms of its perception and in terms of its production. Sign language processing has been done, with most agreeing on the importance of the left hemisphere in sign language processing. New studies also speak of the right hemispherechr('39')s involvement. Many studies have identified the sign language as a means to increase our knowledge of the linguistic and cognitive basis of the brain Materials and Methods: This article reviews, evaluates and critiques the results of articles presented in databases from 1998 to 2018, and categorizes the information obtained in accordance with the content of the studies and reviews. 24 studies including neural basis for sign language, early sign language acquisition, working memory and manual excellence in the sign language were examined. Results: Many language studies have identified gesture as a means of enhancing our knowledge of the linguistic and cognitive basis of the brain. Studies have been conducted on the active role of the cerebral hemisphere in sign language processing, with most agreeing on the importance of the left cerebral hemisphere in sign language processing. New studies also speak of right hemisphere participation. Language comprehension Sign language comprehension differs markedly in both the left and right hemispheres, and this particular difference is mainly in the related visual areas. Conclusion: Sign language neuroscience research has expanded rapidly in recent years and has become a major part of neuroscience research. The output of these studies is also in the area of brain organization and brain plasticity in language cognition and processing. So it seems that further studies on different aspects of the sign language production and understanding are needed to get to the basis and function of the brain.