ميزان بقاء سرطان معده در استان گلستان (88-1386): يك مطالعه اپيدميولوژيك

زمينه و هدف: با توجه به شيوع بالاي سرطان معده، توجه به علايم باليني مي‌تواند به كشف سريع‌تر اين بيماري كمك نمايد. اين مطالعه به منظور تعيين يافته‌هاي اپيدميولوژيكي سرطان معده در استان گلستان انجام گرديد. روش بررسي: اين مطالعه كوهورت گذشته نگر روي 131 بيمار (102 مرد و 29 زن) مبتلا به سرطان معده (از نوع آدنوكارسينوما) تشخيص داده شده بين سال‌هاي 1386 لغايت 1388 انجام شد. اطلاعات مورد نياز شامل سن، جنس، شغل، محل سكونت، تحصيلات، قوميت، مليت، علامت اوليه، نوع درمان، عادات غذايي و طول عمر آنان با استفاده از اطلاعات موجود در پرونده و مصاحبه حضوري و تلفني تكميل گرديد. پس از وارد كردن اطلاعات براي ميزان بقاء از روش كاپلان ماير استفاده شد و ميزان بقاء يك ساله، سه ساله و پنج ساله صرف نظر از نوع پاتولوژي و شيوه درمان تعيين گرديد. يافته‌ها: 38 بيمار (29.5%) سابقه فاميلي سرطان داشتند كه از اين ميان 25 بيمار سابقه فاميلي سرطان معده داشتند. اولين علامت بيماران در 31.3% موارد درد شكم بود. زمان بروز اولين علامت تا تشخيص بيماري بين يك ماه تا 144 ماه طول كشيده بود. اولين اقدام درماني براي 48 بيمار (37.4%) جراحي و براي 37 بيمار (28.2%) شيمي‌درماني و راديوتراپي بود. احتمال بقاء يك ساله، سه ساله و پنج ساله به ترتيب 37.4% ، 13% و 6.1% تعيين گرديد. ميزان بقاء با نوع درمان ارتباط آماري معني‌داري نشان داد (P 0.05). به طوري كه بيماران تحت عمل جراحي، طول عمر بالاتري داشتند. نتيجه‌گيري: نتايج اين مطالعه نشان داد كه ميزان بقاء در بيماران مبتلا به سرطان معده كه تحت عمل جراحي قرار گرفتند؛ بيشتر بود.