توزيع فراواني كيست‌هاي اكتسابي كليه و عوامل مرتبط با آن در بيماران همودياليزي شهر گرگان (96-1395)

زمينه و هدف: معمولاً كيست‌هاي اكتسابي كليه در بيماراني كه تحت همودياليز طولاني مدت قرار مي‌گيرند؛ مشاهده مي‌شود. رشد پيشرونده اين كيست‌ها در بيماران بدون علامت هم ديده شده كه مي‌توانند سبب بروز عوارضي همچون خونريزي‌هاي رتروپريتونئال، اريتروسيتوز، عفونت كيست‌ها و رنال سل كارسينوما با متاستازهاي دوردست شوند. اين مطالعه به منظور تعيين فراواني كيست‌هاي اكتسابي كليه و عوامل مرتبط با آن در بيماران همودياليزي شهر گرگان انجام شد. روش بررسي: اين مطالعه توصيفي - تحليلي به روش سرشماري روي 123 بيمار (63 مرد و 60 زن) با ميانگين سني 13.23 ±55.89 سال همودياليزي بخش دياليز در شهر گرگان طي سال‌هاي 1395 لغايت 1396 انجام شد. افراد مبتلا به كليه پلي‌كيستيك اتوزومال، كليه اسفنجي مدولاري و كليه كيستيك مدولاري وارد مطالعه نشدند. بررسي كيست‌هاي كليه با استفاده از روش سونوگرافي انجام شد. يافته‌ها: از كل افراد مورد مطالعه، 55 نفر (44.7%) داراي كيست كليه بودند. در 43 بيمار (51.8%) غيرمبتلا به ديابت و 12 بيمار (30%) مبتلا به ديابت كيست كليه ديده شد (P 0.05). ميانگين سابقه همودياليز در بيماران داراي كيست كليه 22.75 ±29.09 ماه و در بيماران فاقد كيست 14.75 ±11.22 ماه تعيين شد (P 0.05). در 44 بيمار با سابقه دياليز 3 بار در هفته و 11 بيمار با سابقه دياليز 2بار در هفته، كيست كليه ديده شد و بين ابتلا به كيست كليه و تعداد بيشتر دفعات دياليز در هفته ارتباط آماري معني‌داري مشاهده شد (P 0.05). ميانگين كفايت دياليز در بيماران داراي كيست كليه 0.19 ±1.40 KT/V و در بيماران بدون كيست كليه 0.22 ±1.32 KT/V تعيين شد و بالاتر بودن ميزان كفايت دياليز با فراواني بيشتر كيست كليه از نظر آماري معني‌دار بود (P 0.05). نتيجه‌گيري: كيست‌هاي كليه در بيماران با سابقه بيشتر همودياليز، تعداد بيشتر دفعات دياليز در هفته، بالاتر بودن كفايت دياليز و نيز در بيماران با عدم ابتلا به ديابت، شيوع بالاتري نشان داد.