اثرات تغيير غلظت دي‌اكسيد كربن، دما و رطوبت خاك بر رشد و برخي شاخص‌هاي فيزيولوژيكي دو گونه Agropyron trichophorum (Link) Richt و Bromus tomentellus Boiss

در اين مطالعه اثر سه متغير اقليمي شامل دماي هوا، غلظت دي اكسيد كربن هوا و رطوبت خاك بر رشد و برخي شاخص‌هاي فيزيولوژيكي دو گونه مرتعي Bromus tomentellus Boiss و Agropyron trichophorum (Link) Richt، مورد بررسي قرار گرفت. براي اين كار يك‌پايه‌ مادري از هرگونه جمع آوري، به صورت غيرجنسي به تعداد مورد نياز (هرگونه 32 پايه) تكثير و سپس تيمارهاي غلظت دي اكسيد كربن، دما و رطوبت خاك در دو سطح و با چهار تكرار در شرايط آزمايشگاه اعمال شدند. نتايج نشان داد كه با افزايش غلظت دي‌اكسيد كربن از 380 به 700 ميكرومول بر مول، شاخص سبزينگي (36.5)، غلظت كلروفيل a (27.1)، غلظت كلروفيل b (54.9) و وزن خشك اندام هوايي (23.4 درصد) افزايش يافت ولي هدايت روزنه‌اي (33.1) درصد كاهش يافت. با افزايش دماي محيط از 5 ±20 به 5 ±25 درجه سلسيوس هدايت روزنه‌اي (13.5)، غلظت كلروفيل a (44.7)، غلظت كلرفيل b (44.2)، و وزن خشك اندام هوايي (23.5) درصد كاهش يافت. در اثر كمبود بارش، هدايت روزنه‌اي (41)، شاخص سبزينگي (32.9)، غلظت كلروفيل a (56.7)، غلظت كلرفيل b (54.8)، غلظت كارتنوئيد (47)، و وزن خشك اندام هوايي (36.9 درصد) كاهش يافت. تفاوت گونه‌هاي مورد مطالعه از نظر صفات مورد بررسي معني‌دار بود، به‌طوري‌كه ميانگين صفات شاخص سبزينگي، غلظت كلروفيل a، كلروفيل b، كارتنوئيد و وزن ماده‌ خشك گونه‌ Agropyron trichophorum بيشتر از گونه‌ Bromus tomentellus بود. بنابراين بر اساس شرايط پيش بيني‌شده در سناريوي A2 براي سال 2080، گونه Agropyron trichophorum به دليل پاسخ مثبتي كه به افزايش CO2 نشان مي دهد و به‌دليل جبران اثرات منفي افزايش دما و كاهش رطوبت، از عملكرد بهتري نسبت به گونه Bromus tomentellus برخوردار خواهد بود.