تأثير بالا بردن انتظار بر عملكرد و يادگيري ضربه پات گلف با تأكيد بر خود كارآمدي و شايستگي ادراك‌شده

در ميان علوم مرتبط با ورزش، تاثير روانشناسي ورزشي ونقش آن در كسب موفقيت هاي ورزشي اجتناب ناپذير است. يكي از زير مجموعه هاي روانشناسي ورزشي كه بر عملكرد فرد تاثير مي گذارد، خودكار آمدي است هدف اين تحقيق بررسي تاثير بالا بردن انتظار بر عملكرد و يادگيري ضربه پات گلف با تاكيد بر خودكارآمدي و شايستگي ادراك شده مي‌باشد. طرح آزمايشي از نوع پيش آزمون پس آزمون با دو گروه هدف بزرگ و هدف كوچك بود. براي اين منظور تعداد 34 دانشجو (3.3 ±20.2) انتخاب و به ضورت تصادفي به دو گروه 17 نفره تقسيم شدند. شركت كنندگان در پيش آزمون يك بلوك 5 كوششي، مرحله اكتساب، 5 بلوك 10كوششي و در مرحله يادداري و انتقال، 12 كوشش را اجرا كردند. نتايج آزمون تحليل واريانس 2 عاملي تركيبي براي مرحله اكتساب و tمستقل براي مرحله يادداري نشان داد كه يادگيري ضربه پات گلف در بين دو گروه هدف بزرگ و كوچك به طور معني داري متفاوت است (0.05 P)؛ اما تفاوت معني داري بين دو گروه در خودكارآمدي و شايستگي ادارك شده وجود ندارد. نتايج تحقيق نشان داد كه بالا بردن انتظار بر يادگيري مهارت حركتي ضربه پات گلف در مرحله يادداري و انتقال تاثير بسزايي داشت، در حاليكه بالا بردن انتظار بر خودكارامدي و شايستگي ادراك شده تاثير معني داري نداشت.