بررسي ارتباط سطح منيزيم و عوارض ايكتر در نوزادان

زمينه و هدف: مطالعه حاضر با هدف بررسي ارتباط سطح منيزيوم سرمي و شدت ايكتر انجام شد. روش بررسي: در اين مطالعه مقطعي نوزاداني كه در بازه‌ي زماني دو ساله، مهر 1395 تا 1397 در بيمارستان مركز طبي كودكان تهران به‌دليل زردي نوزادي بستري شده بودند، مورد بررسي قرار گرفتند. نوزادان با بيلي‌روبين mg/dl 2016 در دسته‌ي هايپربيلي‌روبينمي متوسط و بيشتر يا مساوي mg/dl 20 در دسته‌ي هايپربيلي‌روبينمي شديد تقسيم شدند. مقدار منيزيوم سرمي و عوارض كلينيكي هايپربيلي‌روبينمي در اين نوزادان ثبت شد. يافته‌ها: تعداد 100 بيمار مورد ارزيابي قرار گرفتند. ميانگين سطح سرمي منيزيم در اين بيماران mg/dl 2.32 بود. اين مقدار در نوزادان دچار تشنج (0.038=P)، تب (0.048=P) و انسفالوپاتي مزمن (0.003=P) به‌صورت معنا‌داري بيشتر بود. ميانگين سطح سرمي منيزيم به‌صورت چشمگيري در هايپربيلي‌روبينمي شديد بيشتر از متوسط بود (0.001 P). منيزيم سرم در عوارض انسفالوپاتي مزمن (0.007=P)، فيستينگ (0.001=P)، رتروكولي (0.001=P)، هاپيرتوني (0.004=P)، هايپوتوني (0.001=P) و تشنج (0.030=P) به‌صورت چشمگيري متفاوت بود. سطح سرمي منيزيم با بيلي‌روبين توتال همبستگي مثبتي داشت (0.443=r) p 0/0001 و با احتمال وقوع انسفالوپاتي مزمن ارتباط داشت (4.15=qr) p=0/040 و منيزيم بالاي 2.15 مي‌تواند با حساسيت 100%، ويژگي 47.8%، ارزش اخباري منفي 100% و ارزش اخباري مثبت 14.3% پيش‌بيني‌كننده‌ي انسفالوپاتي مزمن باشد. نتيجه‌گيري: نتايج مطالعه‌ي حاضر نشان داد كه سطح سرمي منيزيم به‌صورت معنا‌داري با سطح سرمي بيلي‌روبين توتال سرم و شدت هايپربيلي‌روبينمي مرتبط است و مي‌تواند احتمال وقوع انسفالوپاتي مزمن را پيش‌بيني كند.