سوگيري توجه و حافظه كاري در افراد داراي نشانه‌هاي اختلال شخصيت مرزي با و بدون سابقه خودجرحي

مقدمه: اختلال شخصيت مرزي يك اختلال مزمن روان ‌شناختي با عدم تنظيم هيجاني، خودجرحي و روابط بين فردي ناكارآمد است كه ممكن است بر اثر نقص در كاركردهاي شناختي ايجاد شده باشد. پژوهش ‌هاي زيادي، فرآيندهاي عصب ‌شناختي اين اختلال را بررسي كرده‌ اند، اما تاكنون هيچ پژوهشي سوگيري توجه، حافظه كاري و ارتباط آن با نشانه‌ هاي اختلال شخصيت مرزي را مورد بررسي قرار نداده است. پژوهش حاضر با هدف مقايسه سوگيري توجه و حافظه كاري در افراد داراي نشانه‌ هاي اختلال شخصيت مرزي با و بدون سابقه خودجرحي انجام شد. روش كار: افراد داراي نشانه ‌هاي اختلال شخصيت مرزي با سابقه خودجرحي (39 نفر)، افراد داراي نشانه ‌هاي اختلال شخصيت مرزي بدون سابقه خودجرحي (47 نفر) و افراد سالم (46 نفر) به عنوان نمونه انتخاب و پرسشنامه ‌هاي اضطراب و افسردگي بك، نشخوار خشم، حساسيت به طرد، تكليف شناختي كاوش نقطه و حافظه كاري را كامل كردند. يافته ‌ها: افراد داراي نشانه ‌هاي اختلال شخصيت مرزي با و بدون سابقه خودجرحي سوگيري توجه بيشتري به خشم و درد نشان داده و در حذف چهره ‌هاي خشم و درد، و ورود شادي به حافظه كاري آهسته ‌تر از گروه سالم عمل مي ‌كنند. بين نشخوار خشم، حساسيت به طرد و نشانه ‌هاي اختلال شخصيت مرزي با زمان واكنش به محرك هاي هيجاني خشم و درد نيز ارتباط مثبت و معناداري وجود داشت. نتيجه ‌گيري: يافته ‌هاي اين پژوهش شواهدي براي نقص توجه و حافظه كاري فراهم مي كند و مي تواند به بالينگران و پژوهشگران براي طراحي تمرين ‌هايي جهت برطرف ساختن نقص توجه و حافظه كاري اين افراد كمك كند.