اثربخشي توان‌بخشي شناختي رايانه محور در ارتقاء كاركردهاي اجرايي كودكان: مروري نظام‌دار بر پژوهش هاي داخلي

مقدمه: برنامه‌هاي رايانه‌ اي به عنوان ابزاري براي توان بخشي و ارتقاء كاركردهاي اجرايي در كودكان به عنوان يك رويكرد نوآورانه حائز اهميت مي‌باشد. با اين وجود نتايج متناقضي درباره اثربخشي اين نتايج وجود دارد. هدف از پژوهش حاضر بررسي نظام دار پژوهش ‌هاي تجربي انجام شده بود. روش كار: اين پژوهش، يك مطالعه نظامند بود كه در آن تمامي مقالات چاپ شده در بازه زماني فروردين 1390 تا پايان اسفند 1397 مورد بررسي قرار گرفت. به منظور يافتن مقالات، جستجوي اينترنتي در پايگاه‌ هاي داخليSID وMagiran و پايگاه ‌هاي خارجيGoogle Scholar و PubMed و با كليد واژه هاي فارسي و انگليسي صورت گرفت. 145 مقاله چاپ شده به زبان فارسي و انگليسي بازيابي شد كه در نهايت به دليل تعداد كم مقالات انگليسي در اين بازه زماني صرفا به مرور مقالات فارسي كه ۲۳ مقاله مرتبط شناخته شد و مورد بررسي قرار گرفت. يافته‌ ها: غالب پژوهش‌هاي داخلي بدون در نظر گرفتن تفاوت‌هاي زباني و ترجمه و انطباق تكاليف به زبان فارسي صرفا از نسخه انگليسي استفاده كرده‌اند، همچنين تمركز بر طيف محدودي از كاركردهاي شناختي و عدم اجراي آزمون ‌هاي پيگيري و مطالعات طولي از جمله عوامل مهمي است كه كمتر مطالعه داخلي به آن پرداخته است. نتيجه ‌گيري: در مجموع بازتواني شناختي رايانه‌ اي به عنوان يك درمان مكمل جهت بازتواني شناختي مبتني بر رايانه با ايجاد محيط‌ جذاب آموزشي و فضاهاي متنوع مي تواند به عنوان يك درمان مكمل در كنار ساير مداخلات رواني_آموزشي و آموزش مستقيم تاثيرات مثبتي بر كاركردهاي اجرايي كودكان داشته باشد.