اثر چندريختي تك نوكلئوتيدي عامل رشد عصبي مشتق شده از مغز بر حافظه دانشجويان

مقدمه: عامل رشد عصبي مشتق شده از مغز (BDNF) يكي از فراوان ترين عوامل نروتروفيك در مغز فرد بالغ است و با رشد، شكل‌ پذيري سيناپسي، يادگيري، حافظه و تسهيل فرآيندهاي شناخني در ارتباط است. وجود چندريختي Val66met در كدين ۶۶ ژن BDNF، ترشح اين پروتئين را دچار اختلال مي كند. لذا هدف از تحقيق حاضر بررسي اثر چندريختي تك نوكلئوتيدي عامل رشد عصبي مشتق شده از مغز بر نمره و بهره حافظه بود. روش كار: صد دانشجوي مرد بومي از دانشگاه كاشان (ميانگين سني 2.20 ±21.60) به صورت تصادفي انتخاب شدند. پس از استخراج DNA ژنوميك، انجام واكنش زنجيره پلي مراز (PCR) با استفاده از پرايمر رو به جلو 5ACTCTGGAGAGCGTGAAT3 و پرايمر معكوس 5ATACTGTCACACACGCTG3، تاييد صحت محصول PCR با استفاده از ژل الكتروفرز 1.5 درصد و در نهايت تعيين توالي با استفاده از آناليزگر ABI PRISM 7000 Sequencing، تعدادي از آنها فاقد چندريختي Val66met و تعدادي ديگر تحت تاثير اين چندريختي (حامل متيونين) شناسايي شدند. سپس با استفاده از آزمون حافظه وكسلر، نمره و بهره حافظه شركت ‌كنندگان مورد آزمون قرار گرفت. در نهايت داده ‌ها با استفاده از نرم ‌افزارSPSS تحليل شد. يافته‌ ها: نتايج نشان داد افراد فاقد چندريختي در نمره و بهره حافظه به صورت معناداري بهتر از حاملان متيونين بودند (P 0.001). بررسي خرده مقياس‌ هاي وكسلر نشان داد كه اين برتري بيشتر متاثر از خرده مقياس ‌هاي حافظه منطقي و يادگيري تداعي بود. نتيجه ‌گيري: به ‌طور كلي نتايج نشان از تأثير چندريختي Val66met بر بهره حافظه دارد، به‌ گونه‌اي كه وجود اين چندريختي در برخي از افراد احتمالاً از طريق اختلال در ترشح BDNF توانايي آنها نسبت افراد فاقد اين چندريختي را تضعيف مي‌كند.