تاملاتي درباره مرگ مغزي بر اساس تغييرات شناختي

انسان به دنبال تعريفي از مرگ بوده تا راه كارهايي براي حفظ بقا بيابد. او با انواع سؤالات مانند مرگ چيست؟ چه زماني مي‌توانيم بگوييم مرگ اتفاق افتاده است؟ مواجه بوده است. دو رويكرد درباره تعريف مرگ در پزشكي، رويكرد قلبي _ريوي به معناي توقف بدون بازگشت جريان خون و تنفس و رويكرد مرگ مغزي است كه به معناي از دست ‌دادن بدون بازگشت كاركرد مغز تعريف مي شود. رويكرد دوم با به وجود آمدن احياكننده‌ ها مد نظر قرار گرفت. پس كاركردهاي مغزي مهم ترين معيار جهت تعريف مرگ در نظر گرفته شده و قطع يا عدم قطع عملكرد آنها ملاك تميز زندگي از مرگ شد. آيا روند بدون بازگشت فعاليت‌ هاي شناختي در مغز ملاك تعيين مرگ است، يا روند قطع مراكز مربوط به تنفس و ضربان قلب و اگر روند بدون بازگشت فعاليت‌ هاي شناختي ملاك تعيين مرگ باشد، كدام ويژگي يا كاركردي مي تواند ملاك مشخص فعاليت شناختي باشد؟ در اين مقاله استدلال مي شود كه روند بدون بازگشت فعاليت‌هاي شناختي ملاك تعيين مرگ مغز است و »آگاهي « مي تواند ملاك دقيق‌ تري براي انجام فعاليت شناختي باشد.