تأثير روش آموزش كاربردشناسي تشريحي وتلويحي بر درك كنش‌هاي گفتاري معذرت‌خواهي و امتناع در بين دانشجويان زبان انگليسي سطح متوسط

كاربردشناسي، يكي از گرايش هاي نسبتاً نوظهور در رشته زبانشناسي است كه همواره مورد توجه پژوهشگران بوده و به حوزه مستقل از پژوهش هاي زبانشناختي تبديل شده‌است. با توجه به اهميت دانش كاربردشناسي در بهبود توانش ارتباطي زبان‌آموزان، پژوهش حاضر به بررسي تأثير آموزش تلويحي و تشريحي با استفاده از برشهاي ويدئويي بر درك كاربردشناسي دو كنش گفتاري معذرت خواهي و امتناع پرداخته‌است. به اين منظور، تعداد 49 دانشجوي نيم‌سال اول رشته ادبيات و آموزش زبان انگليسي سطح متوسط از دانشگاه گلستان برمبناي آزمون تعيين سطح آكسفورد به عنوان جمعيت نمونه انتخاب شدند. محدوده سني اين زبان آموزان، بين 18 الي 33 سال بود. زبان آموزان به صورت تصادفي در سه گروه آموزش تلويحي، آموزش تشريحي و كنترل گروه بندي شدند. در گروه  تشريحي، زبان آموزان توضيحات فراكاربردشناسي، بازخوردهاي مستقيم وآموزش هاي مستقيم ارتقاءآگاهي دريافت كردند. هر چند زبان آموزان گروه تلويحي تحت آموزش ضمني قرارگرفتند. در آموزش گروه تلويحي و تشريحي از 60 فيلم كوتاه استفاده شد كه از سريال «فرار از زندان» و مجموعه فيلم‌كتاب «تاچ‌ استون 2» برگرفته شده بودند. در مقابل، گروه كنترل هيچ گونه آموزشي براي يادگيري چگونگي استفاده از كنش هاي گفتاري معذرت خواهي و امتناع دريافت نكردند و بخش هاي گوناگون كتاب «تاچستون 2» آموزش داده شد. پيش و پس از دوره 10 جلسه آموزش، هر سه گروه در آزمون تكميل كلام چندگزينه اي شركت كردند. يافته‌هاي به‌دست‌آمده از آزمون تحليل واريانس يك متغيره نشان داد كه درك زبان آموزان از كنش گفتاري معذرت خواهي و امتناع در گروه آموزش تلويحي و تشريحي، پس از اجراي آموزش ارتقاء و پيشرفت داشته‌است. همچنين، يافته‌هاي آزمون شفه نشان داد عملكرد گروه آموزش تشريحي بهتر از گروه تلويحي بوده و همچنين عملكرد گروه آموزش تلويحي بهتر از گروه كنترل بوده‌است. بر پايه نتايج اين پژوهش به آموزگاران زبان انگليسي پيشنهاد مي شود كه با استفاده از برش هاي ويدئويي راهكارهاي آموزش تشريحي را بيش از آموزش تلويحي مورد توجه قرار دهند.