ارائه الگوي كمي پويندگي (تحرك) نظام آموزشي (مطالعه موردي دانشگاه‌هاي كرمانشاه)

هدف پژوهش حاضر تبيين مدل پويندگي و تحرك نظام آموزش عالي در دانشگاه‏هاي شهر كرمانشاه است. پژوهش حاضر از نظر هدف كاربردي و از نظر ماهيت و روش، توصيفي پيمايشي است. جامعه آماري شامل 330 نفر از كاركنان دانشگاه هاي‏ استان كرمانشاه است كه با استفاده از نمونه‌گيري سهميه‌اي انتخاب شدند. ابزار گردآوري داده‏ها، پرسشنامه است. روايي (صوري) و پايايي (ضريب آلفاي كرونباخ) پرسشنامه‏ها حاكي از آن هستند كه ابزارهاي اندازه‏گيري از روايي و پايايي خوبي برخوردار هستند. نتايج حاصل از آزمون فرضيات توسط نرم‏افزار SMART-PLS و با استفاده از آماره آزمون t و ضرايب مسير (β)، نشان مي‌دهد كه شرايط زمينه اي بر پويندگي نظام آموزشيبه ميزان 0.732 بيشترين تأثير و شرايط علي به ميزان 0.564كمترين ميزان اثرگذاري را دارد. پيشنهاد مي شود كه به‌منظور ارتباط بين دانشگاه و صنعت دوره‌هاي آموزشي و ياددهي كاربردي براي جامعه و خانواده‌ها و حضور در بطن زندگي اجتماعي مردم به‌عنوان رهبران علمي جامعه افزايش يابد.