شناسايي و سطح‌بندي عوامل مؤثر بر تدريس اثربخش در دانشگاه‌هاي علوم پزشكي بر مبناي مدل‌سازي ساختاري تفسيري (مطالعه‌ي موردي: دانشگاه شهيد صدوقي يزد)

با توجه به جايگاه آموزش و تدريس در دانشگاه هاي علوم پزشكي، پژوهش حاضر با هدف شناسايي و سطح بندي عوامل مؤثر بر تدريس اثربخش در دانشگاه هاي علوم پزشكي بر اساس مدل سازي ساختاري تفسيري صورت گرفت. روش پژوهش، مطالعه موردي و به منظور تجزيه و تحليل داده ها از تكنيك مدل سازي ساختاري تفسيري جهت سطح بندي عوامل و دسته بندي آنها استفاده شد. مشاركت كنندگان در پژوهش را اعضاي هيأت علمي دانشگاه علوم پزشكي شهيد صدوقي يزد تشكيل مي دادند كه از بين آنها 9 نفر به عنوان متخصص در حوزه آموزش پزشكي انتخاب شدند. ابزار گرد آوري داده ها، پرسش نامه محقق ساخته بود و روايي محتوايي آن توسط متخصصان آموزش پزشكي به تأييد رسيد. يافته ها نشان داد كه 10 عامل، از جمله تسلط مدرس بر موضوع، بيان انتظارات آموزشيِ روشن، قدرت رهبري و اداره كلاس، مشاركت فعال دانشجويان در فرايند تدريس به عنوان عوامل مؤثر بر تدريس اثربخش در دانشگاه علوم پزشكي به حساب مي آيند. همچنين تحليل سطح بندي عوامل نشان داد كه داراي 7 سطح مي باشد كه از عميق ترين و تأثير گذارترين سطح به سطحي ترين و تأثير پذيرترين سطح عوامل در مدل نشان داده شده است. بر اين اساس؛ از آنجايي كه تدريس اثربخش به عنوان يكي از رسالت هاي دانشگاه هاي علوم پزشكي به حساب مي آيد، توصيه مي شود تا مدرسان در فرايند تدريسِ خود عوامل مورد نظر را در نظر بگيرند.