اثربخشي درمان گروهي مبتني بر پذيرش و تعهد بر اضطراب اجتماعي دختران نوجوان بي‌سرپرست

مقدمه: هدف پژوهش حاضر بررسي اثربخشي گروه‌درماني مبتني بر پذيرش و تعهد بر اضطراب اجتماعي دختران نوجوان بي‌سرپرست بود. روش: در اين پژوهش شبه‌آزمايشي از طرح پيش‌آزمونپس‌آزمون با گروه كنترل نابرابر استفاده شده است. جامعه‌آماري پژوهش را كليه دختران بي‌سرپرست و بدسرپرست ده تا بيست ساله ساكن در مركز گلستان علي(ع) و سفره سخاوت از مراكز بهزيستي شهر مشهد در سال ۱۳۹۶ تشكيل داده است. از دختراني كه در پيش‌آزمون پرسشنامه هراس اجتماعي كانور۲۰۰۰ نمره بالايي كسب كرده بودند شانزده نفر به روش نمونه‌گيري در دسترس انتخاب و به‌طور غير تصادفي هشت نفر از يك مركز در گروه آزمايش و هشت نفر از مركز ديگر در گروه كنترل قرار داده شدند. جلسات گروه‌درماني مبتني بر پذيرش و تعهد در گروه آزمايش اجرا شد. براي گروه كنترل هيچ اقدامي صورت نگرفت. يك هفته پس از اتمام جلسات از هردو گروه آزمايش و كنترل پس‌آزمون گرفته شد. به‌منظور تجزيه ‌و تحليل داده‌ها از آزمون تحليل واريانس استفاده شده است. نتايج: يافته‌هاي پژوهش نشان داد كه گروه‌درماني مبتني بر پذيرش و تعهد در گروه آزمايش نسبت به گروه كنترل در كاهش اضطراب اجتماعي و مولفه‌هاي آن از جمله اجتناب، ترس و علائم فيزيولوژيك موثر بوده است.[P 0/05] بحث و نتيجه‌گيري: با توجه به كارآيي گروه‌درماني مبتني بر پذيرش و تعهد در كاهش اضطراب اجتماعي، به‌نظر مي‌رسد با استفاده از اين نوع مداخله مي‌توان علائم اضطراب اجتماعي دختران نوجوان بي‌سرپرست را كاهش داد.