روابط دوجانبه فرهنگي و اجتماعي ايران و ايالات متحده آمريكا از ابتدا تا پيروزي انقلاب اسلامي ايران (1979-1829 ميلادي)

نقطه عطف روابط ايران و آمريكا به اوايل قرن نوزدهم بر مي‌گردد و به طور كلي روابط دو كشور در اين برهه زماني و حتي تا جنگ دوم جهاني– البته با فراز و نشيب‌هايي عمدتاً محدود به روابط فرهنگي، مذهبي و بعدها تا حدودي اقتصادي بوده است. تا سال 1320 شمسي (1941 ميلادي) مقامات دستگاه حكومتي آمريكا به علل مختلف و به ويژه تحت تأثير اعمال سياست مونروئه تمايل چنداني به حضور در ايران ابراز نمي‌كردند اما در اواسط سال 1320 شمسي به دليل ارزيابي‌هاي جديد آمريكا، اين دولت نفوذش را در ايران هر چه بيشتر مي‌كند. از اين برهه تاريخي تا پيروزي انقلاب اسلامي، همكاري متقابل ايران و ايالات متحده تدريجاً به نفوذ گسترده اين كشور در امور سياسي، اجتماعي، فرهنگي و اقتصادي منجر مي‌شود و از طرفي رژيم ايران هدف‌هاي توسعه ملي و سياست خارجي خود را به طور رسمي و غير رسمي در پيوند با منافع غرب قرار مي‌دهد و گسترش روابط فرهنگي و اجتماعي، از جمله مسائل مهمي مي‌شود كه در دهه 1340 مورد توجه حاكميت ايران قرار مي‌گيرد و در اين دوره نمايندگي و دفاتر فرهنگي ايران در ساير كشورهاي خارجي تأسيس مي‌شود و در اين ميان، آمريكا بيش از ساير كشورها، مورد توجه مقامات ايران قرار مي‌گيرد. هدف از اين پژوهش معرفي اجمالي فعاليت‌هاي فرهنگي و اجتماعي ايالات متحده آمريكا در ايران و بالعكس فعاليت‌هاي فرهنگي و اجتماعي ايران در ايالات متحده تا پيروزي انقلاب اسلامي ايران است.