جغرافياي تات‌ها: بررسي پراكنش جغرافيايي تات زبان‌ها در استان قزوين

زبان به‌عنوان هسته اصلي فرهنگ، رابطه نزديكي با ساير پديده‌هاي فرهنگي و اجتماعي دارد. به بيان ديگر، ساختار اقتصادي، طرز تفكر، آداب و سنن، دانش قومي و فرهنگي در هر جامعه‌اي ناشي از زبان آن جامعه است. درواقع، هر گونه نشانه‌اي كه شخص به وسيله آن بتواند حالت‌ها يا مفاهيم موجود در ذهن خود را به ذهن ديگران انتقال دهد. زبان خوانده مي‌شود (ناتل خانلري، 1371). زبان، دريچه‌اي است رو به جهان. انسان از طريق زبان با ديگران ارتباط برقرار مي‌كند و در بستر به كارگيري زبان به تبيين خود مي‌پردازد. زبان، سيستمي از نمادهاي قراردادي است. براي برقراري ارتباط با ديگران (فراور، 1379). به عبارت ديگر، زبان شامل مجموعه‌اي از نمادهاي قراردادي است كه بايد فراگرفته شوند و زماني كه براساس اصول و قواعد دستوري معين كنار هم گذاشته شوند، انتقال پيام‌هاي پيچيده را فراهم مي‌سازند (بيتس، 1375). عمده‌ترين ابزار انتقال دانش فرهنگي و ديگر جنبه‌هاي ذهني فرهنگ، زبان است. به‌همين سبب ارتباط بين زبان و فرهنگ از دو جنبه تاثير فرهنگ بر زبان و تاثير زبان بر فرهنگ، شايان توجه و بررسي است،‌ چراكه با تحليل زبان يك قوم، تا حدود زيادي مي‌توان به محتواي فرهنگي آن قوم پي برد. آشكارترين رابطه ميان زبان و فرهنگ در فرهنگ واژگان ديده مي‌شود. واژگان زبان، حوزه‌هايي را بيان مي‌كند كه در يك فرهنگ وجود دارند و آن حوزه‌هايي كه با واژگان فراواني مشخص شده‌اند، حوزه‌هايي هستند كه براي آن فرهنگ اهميت بسيار دارند. تاثير ديگر فرهنگ بر زبان، بستر كاربرد و محتواي كاربرد آن در سخن و گفتار به‌عنوان بعد عيني زبان مطرح است. تات‌ها هم مانند برخي از اقوام ديگر ايراني براي خود، زبان فولكور، جهان‌بيني، احساس و عاطفه دارند؛ زباني دارند به ديرينگي زبان ماد و فولكوري بس قديم و لبريز از احساس و آداب و رسومي ريشه‌دار و شايان پژوهش.