اثر باكتري سودوموناس و كود شيميايي سولفات پتاسيم بر ويژگي‌هاي كمي و كيفي ذرت دانه‌اي (Zea mays L.)

Effect of Pseudomonas and chemical fertilizer of potassium sulfate on quantitative and qualitative characteristics of corn (Zea mays L.)

به منظور بررسي اثر كاربرد باكتري محرك رشد سودوموناس و كود شيميايي سولفات پتاسيم بر ويژگي‌هاي كمي و كيفي ذرت دانه‌اي، اين آزمايش در قالب طرح بلوك‌هاي كامل تصادفي با سه تكرار در تابستان 1394 ايستگاه تحقيقات كشاورزي شاوور وابسته به مركز تحقيقات و آموزش كشاورزي و منابع طبيعي خوزستان اجرا شد. تيمارهاي آزمايشي شامل: T1: بدون تلقيح و استفاده از كود شيميايي پتاسيم به ميزان توصيه شده (شاهد) ، T2: استفاده از مايه تلقيح اتوكلاو شده و استفاده ازكود شيميايي پتاسيم به ميزان توصيه شده، T3: تلقيح با كود بيولوژيكي سودوموناس و كاربرد كود شيميايي پتاسيم به ميزان توصيه شده، T4: تلقيح با كود بيولوژيكي محرك رشد سودوموناس و بدون كاربرد كود شيميايي پتاسيم و T5: تلقيح با كود بيولوژيكي سودوموناس و كاربرد كود شيميايي پتاسيم 50 درصد كمتر از ميزان توصيه شده بودند. نتايج نشان داد كه اثرتيمارهاي آزمايش بر تعداد رديف در بلال، تعداد دانه در رديف، وزن هزار دانه، عملكرد دانه، عملكرد بيولوژيكي، درصد نشاسته و درصد پتاسيم دانه معني‌دار ولي در مورد درصد فسفر معني‌دار نبود. بيشترين عملكرد دانه و عملكرد بيولوژيكي به تيمار T3 و T5 تعلق داشت. تيمار T4 كمترين عملكرد دانه و عملكرد بيولوژيكي را نشان داد. تفاوت معني‌داري بين دو تيمار T3 و T5 از لحاظ درصد نشاسته مشاهده نشد. بيشترين ميزان پتاسيم از تيمار T3 حاصل شد و كمترين ميزان را تيمار T4 نشان داد. به طور كلي تفاوت معني‌داري بين دو تيمار T3 و T5 ازلحاظ عملكرد كمي و كيفي دانه مشاهده نشد و تيمار T5 به عنوان تيمار مناسب به جهت مصرف كمتر كود شيميايي پتاسيم و كاهش آلودگي‌هاي زيست محيطي مربوط به آن پيشنهاد مي‌گردد.

In order to investigate the effect of growth promoting bacteria and potassium sulfate fertilizer on quantitative and qualitative characteristics of corn an experiment based on randomized complete block design with three replications was conducted in summer 2015 in Shavour Agricultural Research Station, affiliated to the Agricultural and Natural Resources Research Center of Khuzestan. The treatments included: T1: Without inoculation and use of potassium fertilizer at recommended rate (as control), T2: using autoclaved inoculum and using chemical fertilizer of potassium as recommended, T3: inoculation with biological fertilizer of Pseudomonas and application of potassium fertilizer to Recommended rate, T4: Inoculation with biological fertilizer of Pseudomonas without the use of potassium fertilizer and T5: Inoculation with biological fertilizer of Pseudomonas and Potassium fertilizer use were 50% less than recommended rate. The results showed that the effect of treatments on the number of rows per ear, number of seeds per row, 1000 grain weight, grain yield, biological yield, starch percentage and potassium percentage of seed and in regard to phosphorus percentage was not significant. The maximum grain yield and biological yield was belonged to T3 treatment. T4 treatment showed the minimum grain yield and biological yield. There was no significant difference between two treatments of T3 and T5 in terms of starch percentage. The highest amount of potassium was obtained from T3 treatment and showed the lowest amount of T4 treatment. In general, there was no significant difference between T3 and T5 treatments in terms of quantitative and qualitative characteristics of yield and the T5 treatment was recommended as a suitable treatment due to reduced potassium fertilizer in terms of sustainable agriculture and reduction of environmental pollution.