تبيين جامعه‌شناختي رابطه سبك زندگي و شادماني اجتماعي (مورد مطالعه: دانش آموزان دبيرستاني شهر جهرم)

پژوهش حاضر به تبيين جامعه شناختي رابطه سبك زندگي و شادماني اجتماعي پرداخته است. روش به كار رفته در اين پژوهش، پيمايش است. جامعه آماري، دانش آموزان مقطع متوسطه دوم شهر جهرم هستند كه 400 نفر به عنوان نمونه تعيين، و با استفاده از روش نمونه گيري تصادفي چند مرحله­اي انتخاب شدند. ابزار تحقيق، پرسشنامه­اي مشتمل بر چهار مقياس شادماني، سبك زندگي ورزشي، مصرف گرايي و مديريت بدن است. كه جهت اعتبار مقياس متغير وابسته (شادماني) و متغيرهاي مستقل (مصرف گرايي و سبك ورزشي) از روش اعتبار سازه به كمك تكنيك تحليل عاملي و جهت اعتبار مديريت بدن از اعتبار محتوا استفاده شده است. جهت پايايي، از شيوه هماهنگ دروني به روش آلفاي كرانباخ استفاده شده است. نتايج توصيفي پژوهش بيانگر آن هستند كه ميانگين نمره شادماني دانش آموزان در سطح متوسط رو به بالا است. نتايج تحليلي پژوهش نشان مي­دهند كه در بين سازه‌هاي تحقيق، ابعاد سبك زندگي مصرف گرا (شناختي، احساسي، تمايل به عمل) بر شادماني اجتماعي و شناختي، سبك زندگي ورزشي(كل) برشادماني (كل) ، سبك ورزشي (بعد سلامت) بر ابعاد شادماني، مديريت بدن بر بعد اجتماعي شادماني تأثير دارند و در بين متغيرهاي جمعيتي رابطه سن، پايه تحصيلي، درآمد خانواده، طبقه اجتماعي با شادماني دانش­آموزان معنادار مي­باشد. تبيين متغير وابسته بر حسب مجموع متغير‌هاي مستقل، بيانگر آن است­كه چهار متغير بعد توجه به ورزش، درآمد خانواده، پايه تحصيلي و طبقه اجتماعي متوسط به ترتيب قوي ترين پيش بيني كننده‌هاي شادماني اجتماعي هستند و قادرند 145/0 از تغييرات شادماني اجتماعي(كل) را تبيين كنند.