تأثير خط مشي هاي منابع انساني بر كيفيت سرمايه انساني با نقش تعديل‌گر تغيير نسل در شركت هاي خانوادگي

The Effect of Human Resource Policies on Human Capital quality with the Moderating Role of Generational Stage in Family Firms

زمينه و هدف: خط مشي‌ها و اقدامات مديريت منابع انساني در شركت ‌هاي خانوادگي مي‌تواند مهارت‌ها، نگرش‌ها و رفتار افراد را براي انجام كار شكل داده و به اهداف شركت‌ها نزديك كند. روش تحقيق: هدف اين پژوهش كاربردي و روش گردآوري اطلاعات توصيفي پيمايشي بوده روش نمونه‌گيري، تصادفي ساده كه 108نفر از مديران و سهام‌داران شركت هاي خانوادگي انتخاب گرديد.گردآوري اطلاعات ام روش كتابخانه اي و ميداني و ابزار پرسشنامه استاندارد مزاگاتوس و همكاران(2018) كه روايي پرسشنامه صوري و پايايي آن با ضريب آلفاي‌كرونباخ (بالاي 0/7) تاييد شد. براي آزمون فرضيه‌ها با مدل‌يابي معادلات‌ساختاري به‌كمك نرم افزار Smart-PLS انجام شد. نتايج: نتايج مطالعه نشان داد كه بين خط مشي هاي منابع انساني، افزايش مهارت و انگيزه كاركنان فاقد روابط خويشاوندي و كيفيت ‌سرمايه‌ انساني ‌سازماني نقش تعديلي نداشته است. اما رابطه بين افزايش مهارت و انگيزه كاركنان داراي روابط ‌خويشاوندي با كيفيت ‌سرمايه ‌انساني ‌سازماني را تعديل نمود.

Context and Purpose: Human resource management policies and practices in family companies can shape the skills, attitudes, and behaviors of individuals to do the work and bring them closer to corporate goals. Method: A sample of 108 managers and shareholders of family-owned companies was selected by random sampling. Data gathering tool was Masagatos et al. (2018) standard questionnaire .validity and reliability coefficients with Cronbach's alpha coefficient. the constructs of the relationship skills enhancement staff (0.94) Employee Motivation Skills for Relationships (0.84) Skills for Skills Employees (0.77) Motivation Skills(0.83) were confirmed. Structural equation modeling was used to test the hypotheses using PLS software. Results: there was a positive and significant relationship between HR policies, skills enhancement and motivation of employees with and without relationship with organizational HR quality. Generation change stages did not play a moderating role in enhancing the skills and motivation of unrelated employees and the quality of organizational human capital. But the relationship between skill enhancement and employee motivation moderated the relationship with organizational HR quality. Conclusion: the positive effect of HRM measures on the tendency of non-relational employees to develop human capital quality is independent of the stage of change in the generation of family-owned firms