اثر بخشي آموزش خود متمايز سازي بر صميميت، سازگاري و توانايي ابراز وجود زنان متاهل

The effectiveness of self-differentiation training on intimacy, compatibility and assertiveness of married women

سابقه و هدف: پژوهش حاضر با هدف اثر بخشي آموزش خود متمايز سازي بر صميميت، سازگاري و ابراز وجود زنان متاهل انجام شد. روش بررسي: روش پژوهش از نوع نيمه آزمايشي، پيش آزمون –پس آزمون و پيگيري با گروه كنترل بود. جامعه آماري كليه زنان متاهل داراي مدت ازدواج زير 5 سال و سن بين 20 تا 40 سال شهر تبريز بودند. 30 زن متاهل به روش نمونه گيري در دسترس انتخاب شده و به صورت تصادفي در دوگروه آزمايش و كنترل (هر گروه 15 نفر) گمارده شدند. براي جمع آوري داده­ها در مرحله پيش آزمون، پس آزمون و پيگيري از پرسشنامه صميميت زناشويي، پرسشنامه سازگاري و پرسشنامه ابراز وجود استفاده شد، سپس گروه آزمايش تحت آموزش مفاهيم خودمتمايزسازي به مدت 18ساعت در 12هفته قرار گرفتند. داده­هاي به دست آمده با روش تحليل واريانس با اندازه گيري مكرر تحليل شدند. يافته­ها: بين گروه آزمايش و گروه كنترل در صميميت، سازگاري و توانايي ابراز وجود تفاوت معني­داري وجود داشت (005/0 >p)، به عبارتي تفاوت بين نمرات دو گروه نشان داد كه آموزش خودمتمايز سازي بر صميميت، سازگاري و توانايي ابراز وجود زنان متاهل موثر است. نتيجه­گيري: از اين تحقيق مي­توان نتيجه گرفت كه آموزش خودمتمايز سازي براي كاهش مشكلات زناشويي زنان متاهل تاثير بالايي دارد. اين امر اهميت استفاده از اين رويكرد را در برنامه ريزي درماني و مداخلات باليني در مورد مشكلات زناشويي نشان مي­دهد.

Background: The present study aimed to determine the effectiveness of self-differentiation training on intimacy, compatibility and assertiveness of married women. Materials and methods: The research method was semi-experimental using a pre-test, post-test and follow up with the control group. The research population was all married women whose terms of marriage were under 5 years and their age were between 20 and 40 years in Tabriz City. A sample of 30 married women was selected via available method and they randomly were assigned for two groups, including intervention and control. For pre-test, both groups took the dyadic compatibility scale (DAS), Bagarozzi marital intimacy need Questionnaire (MINQ), and Gambrill & Richey assertiveness scale. Then the experimental group was trained with self-differentiation for 18 hours over 12 weeks. Then, for post-test the two groups took the same questionnaires again. The data were analyzed by repeated measures analysis of variance. Results: There was a significant difference between the experimental and control groups in intimacy, compatibility and assertiveness (p<0.005). In other words, the difference between the scores of the two groups represents that self-differentiation is effective on the intimacy, compatibility and assertiveness of married women. Conclusion: It is concluded that self-differentiation training is highly effective in reducing married women problems. This demonstrates the importance of using this approach in therapeutic planning and clinical interventions regarding couple issues.