بررسي نقش دينداري در مشاركت زنان در فعاليت هاي ورزشي (نمونه مورد مطالعه: زنان شهر تهران)

امروزه زنان در مقايسه با مردان آمار كمتري از مشاركت در فعاليت هاي ورزشي را دارا هستند و به همين دليل مشكلات زيادي را در ارتباط با سلامت شان پيدا مي كنند. با توجه به اهميت موضوع، پژوهش حاضر با استفاده از روش ميداني، تكنيك پيمايش، ابزار تحقيق پرسشنامه و استفاده از نرم افزارهاي SPSS و AMOS، به دنبال بررسي نقش دينداري اجتماعي در مشاركت زنان در فعاليت هاي ورزشي به عنوان هدف اصلي مي باشد. جامعه آماري پژوهش حاضر تمامي زنان 18 سال به بالاي شهر تهران مي باشد كه تعداد 600 نفر از آنها با استفاده از فورمول كوكران به عنوان حجم نمونه مورد بررسي قرار گرفته شده است. نتايج تحقيق حاكي از آن است كه بين ميزان كل دينداري (26/0 =P)، و ابعاد آن يعني بعد اعتقادي (24/0 =P)، بعد پيامدي (33/0=P)، بعد مناسكي (30/0=P) بعد تجربي (22/0=P) و بعد شناختي (28/0 =P) با مشاركت زنان در فعاليت هاي ورزشي ارتباط مثبت و معنادار وجود دارد؛ بنابراين تمامي فرضيه هاي پژوهش تأييد مي شوند. نتايج حاصل از مدل معادله ساختاري (AMOS) نيز نشان دادند كه در كل اثر متغير مستقل دينداري بر مشاركت زنان در فعاليت هاي ورزشي به ميزان 35/0 مي باشد.