مقايسه خود دلسوزي، اجتناب شناختي و خودتنظيمي عاطفي در دانش آموزان با و بدون ناتواني‌هاي يادگيري

زمينه و هدف: : دانش آموزان داراي ناتواني يادگيري تحت تاثير عوامل مختلف روانشناسي ناشي از اين اختلال قراردارند كه باعث ايجاد و تداوم اين اختلال مي‌شود؛ لذا پژوهش حاضر درصدد مقايسۀ خود دلسوزي، اجتناب شناختي و خودتنظيمي عاطفي در دانش آموزان با و بدون ناتواني‌هاي يادگيري است. روش بررسي: اين پژوهش از نوع علّي- مقايسه اي است. جامعۀ آماري اين پژوهش شامل كليۀ دانش آموزان پسر 12-16 سالۀ شهرستان نورآباد (دلفان) است كه در سال تحصيلي 93-94 مشغول به تحصيل بودند. آزمودني‌هاي پژوهش، شامل 30 دانش آموز پسر 12-16 ساله، مبتلا به ناتواني‌هاي يادگيري شهرستان نورآباد بود كه به روش نمونه گيري تصادفي ساده انتخاب شدند. همچنين 30 دانش آموز عادي كه به شيوه همتا سازي بر اساس سن، ترتيب تولد و وضعيت اجتماعي-اقتصادي انتخاب شدند براي جمع آوري داده ها از مقياس خود دلسوزي، اجتناب شناختي و خودتنظيمي عاطفي استفاده شد. براي تحليل داده ها از تحليل واريانس چند متغيري مانوا (MANOVA) استفاده شد. يافته‌ها: نتايج تحليل واريانس چند متغيري (MANOVA) نشان داد كه ميانگين نمرات دانش آموزان عادي در متغير خود دلسوزي(جزمؤلفۀ انزوا) و خودتنظيمي عاطفي (جز تغير عاطفه و خلق منفي) نسبت به دانش آموزان با ناتوانايي يادگيري به طور معني داري بيشتر بود(001/0P<) . ولي در مؤلفۀ ويژگي مشترك انسان و پيش همانند سازي از متغير خوددلسوزي و مؤلفۀ تغيير موقعيت از متغير خودتنطيمي عاطفي، بين دانش آموزان دو گروه تفاوتي مشاهده نشد. همچنين در متغير اجتناب شناختي ميانگين نمرات دانش آموزان عادي به طور معناداري پايين تر از كودكان با ناتوانايي يادگيري بود. نتيجه‌گيري: نتايج نشان داد كه دانش آموزان با ناتوانايي يادگيري، به دليل اجتناب شناختي بالا در موقعيت هاي بين فردي بيشتر دچار سوگيري مي‌شوند كه باعث مي‌شود نسبت به كودكان عادي، سازگاري رواني و اجتماعي كمتري داشته باشند. همچنين به دليل خوددلسوزي و خودتنظيمي پايين نسبت به كودكان عادي، احساس كفايت كمتري مي‌كنند و در نتيجه دچار عواطف منفي مي‌شوند