رابطۀ سبك هاي فرزندپروري والدين با خود ناتوان سازي و خودكارآمدي مددجويان كميته امداد امام خميني(ره)

زمينه و هدف:سبك هاي فرزندپروري والدين پيامدهاي كوتاه مدت و بلند مدت زيادي بر كودكان دارد. پژوهش حاضر با هدف بررسي رابطۀ سبك هاي فرزندپروري والدين با خود ناتوان سازي و خودكارآمدي مددجويان انجام شد. روش بررسي: اين پژوهش توصيفي – تحليلي از نوع همبستگي بود. جامعۀ آماري اين پژوهش، همۀ مددجويان كميته امداد امام خميني (ره) شهر اروميه در سال 1393 بودند. از ميان آنان 342 نفر (189 زن و 153 مرد) با روش نمونه گيري تصادفي طبقه اي انتخاب شدند. همۀ آنان پرسشنامه هاي سبك هاي فرزندپروري، خودناتوان سازي و خودكارآمدي را تكميل كردند. داده ها با روش همبستگي پيرسون و رگرسيون چندمتغيري با كمك نرم افزار SPSS-19 تحليل شدند. يافته ها: يافته ها نشان داد كه سبك مقتدر با خود ناتوان سازي رابطۀ منفي و معنادار و سبك هاي مستبّد و سهل گير با خود ناتوان سازي رابطۀ مثبت و معنادار داشتند. همچنين بين سبك مقتدر با خودكارآمدي رابطه مثبت و معنادار و سبك هاي مستبّد، سهل گير و بي اعتنا با خودكارآمدي، رابطۀ منفي و معنادار وجود داشت (01/0>p). علاوه بر آن سبك هاي فرزندپروري والدين به طور معناداري توانستند 67 درصد از تغييرات خود ناتوان سازي و 61 درصد از تغييرات خودكارآمدي را پيش بيني كنند (0005/0>p). بحث و نتيجه گيري: سبك هاي فرزندپروري والدين مي توانند بر خودناتوان سازي و خودكارآمدي نقش اساسي داشته باشد. بنابراين پيشنهاد مي شود كه مشاوران و روانشناسان باليني برنامه هاي مناسبي براي آموزش سبك هاي فرزندپروري جهت مداخله در خود ناتوان سازي و خود كارآمدي طراحي كنند.