تاثير آموزش گروه درماني شناختي – رفتاري بر رفتارهاي تكانشي سندرم قبل از قاعدگي دانشجويان دختر دانشگاه تهران

زمينه و هدف: نشانه هاي سندرم پيش از قاعدگي به صورت تحريك پذيري و آمادگي براي بيماري هاي جسمي ظاهر مي شود كه به طور جدي در سبك زندگي و ارتباطات اجتماعي زنان اختلال ايجاد مي كند. لذا مطالعۀ حاضر با هدف تاثير آموزش گروه درماني شناختي- رفتاري بر روي رفتارهاي تكانشي سندرم قبل از قاعدگي دانشجويان دختر دانشگاه تهران مي باشد. روش بررسي: اين پژوهش از نوع آزمايشي پيش آزمون- پس آزمون با گروه كنترل است. جامعۀ تحقيق، شاملِ500 نفر از دانشجويان دختر دانشگاه تهران در سال 94-93 مي باشند. تعداد 160 نفر از دانشجويان جدول شناسۀ ماهانه سندرم قبل از قاعدگي، پرسشنامه رفتارهاي تكانشي صفت- حالت اسپيلبرگر را تكميل كردند. دانشجوياني كه علائم سندرم قبل از قاعدگي را دارا بودند و نمره رفتارهاي تكانشي بالاي 65 را داشتند، انتخاب گرديدند.. در نهايت 20 نفر، گروه نمونه را تشكيل دادند كه از طريق تخصيص تصادفي در دو گروه آزمايش (10 نفر) و كنترل (10 نفر) قرار گرفتند. گروه آزمايش در طي 9 جلسۀ 90 دقيقه اي (هفته اي 2 بار) به شيوۀ شناختي – رفتاري به صورت درمان آموزش ديدند. يافته ها: تحليل كوواريانس نشان داد كه ميانگين نمرات رفتارهاي تكانشي دانشجويان در دو گروه آزمايش و كنترل بعد از مداخله، در مقايسه با قبل از آن، تفاوت معني داري نداشته است(05/0>p). نتيجه گيري: يافته هاي پژوهش حاضر نشان مي دهد كه آموزش درمان شناختي- رفتاري بر كاهش رفتارهاي تكانشي سندرم قبل از قاعدگي موثر است.