بررسي رابطه حمايت اجتماعي و ابعاد روانشناختي در بيماران مبتلا به ام اس

زمينه و هدف: بيماري ام اس يك بيماري مزمن و التهابي مخرب است كه روي وضعيت رواني، ارتباطات بين فردي و اجتماعي و به طور كلي بهزيستي روانشناختي بيماران تأثير منفي دارد. هدف از پژوهش حاضر تعيين رابطه حمايت اجتماعي و ابعاد روانشناختي بيماران ام اس بود. روش بررسي: در اين مطالعه توصيفي همبستگي، 120 بيمار مبتلا به ام اس از ميان بيماران پذيرش شده در انجمن ام اس شيراز، به روش نمونه گيري تصادفي انتخاب شدند. جهت گردآوري داده ها از آزمون هاي چك ليست نشانه هاي اختلالات رواني فرم تجديد نظر شدهSCL-90-R و مقياس حمايت اجتماعي استفاده شد. جهت تجزيه و تحليل داده ها از روش همبستگي پيرسون و آزمون T مستقل در سطح معني داري 05/0 > P و در نرم افزار SPSS نسخه 17 استفاده شد. يافته ها: نتايج نشان داد كه 8/70% از بيماران مورد مطالعه در بعد شكايت جسماني، 1/69% در وسواس، 3/63% در حساسيت در روابط متقابل، 3/73% در افسردگي، 5/62% در اضطراب، 1/54% در پرخاشگري،6/66% در افكار پارانوييدي، 3/28% در ترس مرضي و 6/36% در روانپريشي با نمره بالاتر از يك مشكل دار مي باشند. هم چنين نتايج نشان داد كه حمايت اجتماعي با ابعاد وسواس، افسردگي، حساسيت در روابط متقابل، اضطراب، پرخاشگري، ترس مرضي و افكار پارانوييدي رابطه منفي معني داري داشته (05/0 > P). بحث و نتيجه گيري: بيماران مبتلا به ام اس در تابلوي باليني خود اختلالات و علائم روانشناختي متعددي دارند و علائم و اختلالات روانشناختي آنها با ميزان حمايت اجتماعي شان رابطه معني دار دارند. از اين رو توجه به ابعاد مختلف سلامت روانشناختي ضروري است و مداخلات مبتني بر حمايت اجتماعي مي تواند مؤثرتر باشد.