اثربخشي آموزش مهارت‌هاي زندگي بر كيفيت ارتباط معلولين جسمي-حركتي بستري در مراكز بهزيستي

زمينه و هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسي اثربخشي آموزش مهارت هاي زندگي بر ابعاد كيفيت روابط در معلولين جسمي- حركتي بستري در مراكز بهزيستي صورت گرفت. روش بررسي: طرح پژوهش حاضر آزمايشي از نوع شبه آزمايشي با پيش آزمون- پس آزمون به همراه گروه گواه بوده است. جامعه آماري شامل كليه معلولين جوان بستري در مركز خيريه جامع توانبخشي شبانه روزي اراك بوده است. از اين تعداد 30 نفر به عنوان نمونه به روش نمونه گيري در دسترس انتخاب گرديده و به صورت تصادفي براي شركت در گروه درماني در دو گروه آزمايش و گواه قرار گرفتند. از پرسشنامه كيفيت روابط[1]QRIبراي جمع آوري اطلاعات و براي تجزيه و تحليل آماري از نرم افزارSPSS V16 استفاده گرديد. يافته ها: نتايج پژوهش حاضر نشان مي دهد بين دو گروه افراد آزمايش و كنترل از لحاظ حمايت اجتماعي، عمق روابط، تعارضات بين فردي تفاوت معنادار وجود دارد و آموزش مهارت هاي زندگي به معلولين داراي ناتوانايي هاي جسمي و حركتي منجر به افزايش ابعاد كيفيت روابط آنها مي گردد. بحث و نتيجه گيري: به طور كلي پژوهش حاضر نشان مي دهد كه آموزش مهارت هاي زندگي برابعاد كيفيت روابط معلولان موثر بوده و بايد جزء برنامه هاي مراكز نگهداري آنها قرار داده شود.