بررسي اپيدميولوژي خودكشي در شهرستان اسدآباد طي سال هاي 1395-1390: يك مطالعه توصيفي

Epidemiological Study of Suicide in Asadabad City in 2011-2017: A Descriptive Study

خودكشي يكي از بزرگ ترين مشكلات پزشكي و اجتماعي جهان است. مطالعه حاضر با هدف تعيين اپيدميولوژيكي خودكشي در شهرستان اسدآباد طي سال هاي 1390-1395 انجام شد. مواد و روش ها در اين مطالعه توصيفي، اطلاعات دموگرافيك و اپيدميولوژيك موارد اقدام به خودكشي و خودكشي كامل طي سال هاي 1390-1395 با استفاده از فرم هاي مخصوص خودكشي بايگاني شده در شبكه بهداشتي-درماني شهرستان اسدآباد استخراج شد. داده ها با استفاده از آمار توصيفي مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. يافته ها ميزان شيوع كلي خودكشي 797 در هر صد هزار نفر (804 مورد)، ميزان شيوع خودكشي فرجام يافته 21 در هر صد هزار نفر (21 نفر) و ناموفق 776 در هر صد هزار نفر (783 نفر) بود. زنان (934 در هر صد هزار نفر) (466 نفر)، افراد مجرد (1548 در هر صد هزار نفر) (374 نفر)، افراد داراي مدرك متوسطه (3889 در هر صد هزار نفر) (258 نفر)، افراد غير شاغل (790 در هر صد هزار نفر) (577 نفر)، افراد ساكن در شهر (792 در هر صد هزار نفر) (289 نفر) و فصل پاييز (240 در هر صد هزار نفر) (243 نفر) بيش ترين ميزان شيوع خودكشي را به خود اختصاص دادند. مهم ترين دليل اقدام به خودكشي، دعوا و مشاجره هاي خانوادگي (432، 53/7 درصد) و شايع ترين روش، مصرف قرص (582، 72/4 درصد) بود. نتيجه گيري مهم ترين علت خودكشي مشاجرات خانوادگي و رايج ترين شيوه خودكشي، استفاده از قرص مي باشد؛ مي توان با اجراي برنامه هاي مداخله اي متناسب مانند تاسيس مراكز مشاوره خانواده و آموزش كافي به خانواده ها و گروه هاي آسيب پذير و هم چنين با كاهش دسترسي به وسايل خودكشي در جهت كاهش ميزان شيوع خودكشي گام برداشت

Received: 09/11/2019 Sent for Revision: 25/11/2019 Received Revised Manuscript: 19/04/2020 Background and Objectives: Suicide is one of the biggest medical and social problems of the world. The present study was conducted with the aim of investigating the epidemiology of suicide in Asadabad city during 2011-2017. Materials and Methods: In this descriptive study, demographic and epidemiologic data of suicide attempts and complete suicide were extracted using special forms of suicide archived in the Asadabad Health Network during the years of 2011-2017. The data were analyzed using descriptive statistics. Results: The overall prevalence of suicide was 797/100000 people (804 cases), the prevalence of successful suicide (death) 21/100000 people (21 cases) and unsuccessful 776/100000 people (n783). Women (934/100000 people, n=466), single people (1548/100000 people, n=374), persons with secondary degree (3889/100000 people, n=258), unemployeds (790100000 people, n=577), residents of the city (792/100000 people, n=289) and season fall (240/100000 people, n=243) had the highest prevalence of suicide. The most important reason for committing suicide was, family fights and disputes (53.7%, n=432) and the most common method was pill consumption (72.4%, n=582). Conclusion: Considering that the main cause of suicide is family disputes and the most common form of suicide is the use of pills; Suicide outbreaks can be reduced by implementing appropriate interventions, such as establishing family counseling centers and adequate education for vulnerable families and gro ups, as well as reducing access to suicide devices.