تأملي فلسفي بر پزشكي مبتني بر شواهد

Philosophical Contemplation on Evidence-Based Medicine

زمينه و هدف: امروزه پايه اصلي تشخيص و درمان در پزشكي، شواهد به‌دست‌آمده از تحقيقات است. يكي از جنبش‌هايي كه سعي كرده است اين مبنا را محقق سازد، پزشكي مبتني بر شواهد است. در اين مقاله به نقد فلسفي اين موضوع پرداخته مي‌شود. روش بررسي: در اين مطالعه، مطالب مرتبط با پزشكي مبتني بر شواهد از كتاب‌ها و مقالات مرور شد. يافته‌ها: بر اساس يافته‌هاي ما، طرفداران پزشكي مبتني بر شواهد دو پيش‌فرض دارند: 1. پزشكي موجود علمي نيست و بايد با استفاده از شواهد، علمي شود. 2. تصميم‌گيري‌هاي باليني بايد بر شواهد به‌دست‌آمده از تحقيقات باليني مبتني باشد كه معتبرترين آن‌ها مرورهاي نظام‌مند هستند. نتيجه‌گيري: نتايج حاصل از اين نوع مطالعات معمولاً باعث به‌وجودآمدن دستورالعمل‌هايي براي عمل پزشكي مي‌شوند؛ بنابراين، نقدها و چالش‌هاي پزشكي مبتني بر شواهد، حتي اگر تنها راه موجود تا اين زمان باشد، بايد موردتوجه قرار گيرد.

Background and Objectives: Today, the main basis of diagnosis and treatment in medicine is the obtained evidence from the research. One of the movements that have attempted to establish this basis is evidence-based medicine (EBM). The present review dealt with the philosophical assessment of this subject. Methods: In this study, EBM-related data from books and articles were reviewed. Results: According to the obtained results of this study, the advocates of EBM have two assumptions. The first one is that medicine as practiced today is not scientific and should become scientific using evidence. The second assumption is that clinical decision-making should be based on the data derived from clinical trials the most reliable of which are systematic reviews. Conclusion: The results of similar EBM-related studies usually lead to the development of guidelines for medical practice. Therefore, the assessments and challenges of EBM should be considered, even if it has been the only way to date.