پرسش هاي چندگزينه اي

بيش از يك و نيم سده از انتشار كتاب معروف داروين، با عنوان اختصاري «خاستگاه گونه ها» مي گذرد. طي اين مدت، نظريه تكامل داروين متحول، روزآمد و كامل تر از روايت خود داروين شده و سرانجام گفتمان غالب در دنياي زيست شناسي را از آن خود كرده است. جدال بر سر درستي اين نظريه اكنون بحثي حاشيه اي و خارج از حوزه علم زيست شناسي شمرده مي شود و محل نزاع آخرين منتقدان اين نظريه، حقانيت يا بطلان علم گرايي و چندوچون متافيزيك علم (مثلا فرض هاي پيشيني مترتب بر نظريات علمي) است. كارل پوپر، يكي از مهم ترين فيلسوفان علم سده بيستم، نظريه انتخاب طبيعي داروين را در دوره اي «ابطال ناپذير» تلقي كرد و آن را «برنامه پژوهشي متافيزيكي» ناميد؛ اما بعدها معترف شد كه اشتباه كرده و نظريه انتخاب طبيعي را نظريه اي علمي دانست. برخي حتي عقيده دارند بازنمايي انتخاب طبيعي در قالب معادله پرايس آن را اثبات و تبديل به اصلي علمي مي كند. اما با وجود اين اقبال نظري، هنوز در ادبيات زيست شناسي معاصر ردپاي باورهايي ديده مي شود كه در تعارضي جدي با نظريه تكامل قرار دارند؛ گويي كه اين نظريه هنوز محتاج تبيين است، حتي براي كساني كه آن را پذيرفته اند.