دو روش، دو اثر مقايسه اثربخشي روش تدريس سنتي و تدريس به كمك دست سازه ها

امروزه در تلاش براي ارتقاي فرايند يادگيري، استفاده از روش هاي نوين و فعال به جاي روش هاي سنتي در امر آموزش بسيار ضروري است. يكي از اين روش ها براي رشته علوم تجربي روش دست به كار» يا دست سازه» است. استفاده از دست سازه در تدريس يكي از راهكارهايي است كه علاوه بر ايجاد خلاقيت و نوآوري در دانش آموزان، تدريس را جالب و يادگيري را آسان و شوق انگيز مي كند؛ چرا كه اين روش با ايجاد ارتباط ميان مفاهيم علمي و تجارب واقعي دانش آموزان در زندگي، درك و يادگيري آنها را افزايش مي دهد و از طرف ديگر، كمبودهاي امكانات آزمايشگاهي را جبران مي كند و باعت پيشرفت تحصيلي دانش آموزان مي شوند لذا در اين پژوهش سعي شده است تأثير استفاده از دست سازه ها بر پيشرفت تحصيلي دانش آموزان در يكي از مباحت زيست شناسي پايه دهم (مبحث از بلخته تا به بررسي شوند. شبوة تحقيق از نوع شبه آزمايشي به روش طرح 4 گروهي سولومون است. جامعه آماري كليه دانش آموزان پسر بابة دهم فريدن در سال تحصيلي 96-1395 است. نمونه آماري شامل چهار گروه است كه مجموعا 102 نفر هستند. نمونه گيري به روش خوشه اي صورت گرفته و اختصاص آنها به گروه آزمايش و گواه كاملا تصادفي اسند در گروه هاي آزمايش تدريس همراه با استفاده از دست سازها و در گروه هاي گواه تدريس به روش سنتي بوده اسمشه نتايج حاصل از تحليل آماري در سطح 5 درصد تفاوت معني داري را بين گروههاي گواه و آزمايش نشان مي دهد كه نشان دهنده موثر بودن استفاده از دست سازه ها بر پيشرفت تحصيلي نسبت به روش سنتي است